Ik heb even een snelle berekening gemaakt … nu ja, snel voor mijn doen dan, want ik ben allerminst een hoogvlieger op het gebied van wiskunde en aanverwante vakken, zoals bijvoorbeeld chemie. Ik kan weliswaar de hele periodieke tabel van Mendelejev uit het hoofd opdreunen, maar als ik wat met die elementen moet aanvangen, gaat het grondig fout. Toen ik tijdens mijn schoolopleiding de derde keer een scheikundelokaal betrad, veroorzaakte ik al een gelukkig bedeesd ontploffinkje, waarna men me met aandrang verzocht om vooral niets meer aan te raken.
Wat wiskunde betreft, kan ik behoorlijk overweg met de vier hoofdbewerkingen, maar zodra er algebra of driehoeksmeting aan te pas komt, raak ik compleet het noorden kwijt. De snelle berekening waarvan sprake, was evenwel een gewone optelsom en daar heb ik weinig of geen moeite mee. Bovendien beschik ik over een japannertje, dat gretig dergelijke klusjes voor me klaart, al is dat in mijn geval vermoedelijk een verenigdstatertje, want het ding heet Texas Instruments.
Sinds jaar en dag leg ik een grote belangstelling voor persorganen en drukwerken aan de dag. Nee, ik heb het hier niet over het persen en drukken dat levende wezens aanwenden om hun behoefte te doen, maar over de producten die van drukpersen rollen. Ik ben abonnee van een groot aantal kranten, weekbladen, tijdschriften, revues, magazines, glossy’s en wat dies meer zij. Wegens tijdsgebrek blijft het overgrote deel daarvan echter ongelezen.
Ik heb daarom even een snelle berekening gemaakt en becijferd wat die abonnementen me jaarlijks kosten. Heremijntijd! Ik flikkerde gewoon van mijn stoel af. Ik krabbelde overeind, ging weer zitten en nam een kloek besluit: het overgrote deel van die abonnementen zal ik op de volgende vervaldatum niet verlengen. We beleven barre tijden en moeten paal en perk stellen aan alles wat verspilling heet. Er staat vooralsnog geen geldboom in mijn tuin.
