Spuien

Ik werd niet leuk wakker, knalde in alle vroegte tegen de werkelijkheid aan en heb daar een recalcitrante stemming aan overgehouden. Het overkomt me niet vaak, dus kan ik maar beter van deze gelegenheid misbruik maken om snel wat van mijn ongenoegens te spuien. Als ik mijn hart gelucht heb, staat niets nog een goed humeur in de weg. Daar gaan we!

Als je in mijn buurt vertoeft, kun je de hiernavolgende zinnetjes beter niet gebruiken, want ik krijg er het spetterend van:
– ik zou er een boek over kunnen schrijven
– dat dan weer wel
– en dat zullen we geweten hebben

Het stoort mij geweldig als men het woord mongool gebruikt als scheldwoord voor mensen die niet al te snugger lijken. Mijn zusje ─ mogen er engelen over haar waken ─ was een mongooltje en ze was weliswaar een beetje anders, maar hoegenaamd niet dom of idioot.

Dat gedeelde vreugde tegenwoordig met high fives gepaard gaat, vind ik een vreselijke gewoonte en ik heb er dan ook een grondige afkeer van.

Ik begin zowat te schuimbekken als zangers, sportlui en andere oelewappers zonder metier het over hun carrière hebben.

Als ik in een drankgelegenheid iets wil noteren en de bierviltjes blijken aan weerskanten bedrukt te zijn, dan kan ik me daar omstandig over opwinden.

Ik weet echt niet om te gaan met mensen die een flemerige, op iets te veel inleving wijzende toon aanslaan, die verplegend personeel in bejaardenhuizen zich weleens permitteert.

Zo, dat wilde ik even kwijt. En nu vooruit met de kluit! Als ik een kat was, zou ik nu spinnen.

The Author