Cadeautje

Enkele dagen geleden …

Als ik de bel beantwoord en de deur open, staat daar een ‘dame’ die ik niet ken en ook nooit eerder gezien heb. Ze kijkt me aan met een getourmenteerde gelaatsuitdrukking en vraagt of ze even van mijn sanitaire installatie gebruik mag maken, want ze heeft onweerstaanbare aandrang.

Ik geloof dat ik het niet leuk vind om wildvreemden toegang tot mijn badkamer te verlenen. Je kan er altijd komen, daar niet van, en ik lijd ook niet echt aan smetvrees, maar ik beschouw het als intiemste plek van mijn woning. Ik heb er geen behoefte aan om die met onbekenden te delen en er hun overtolligheden in ontvangst te nemen. Maar goed, er bestaan wetten die voorschrijven dat men hulp moet verlenen aan wie in nood verkeert, dus toon ik haar de weg naar de verlossing.

Ze is daar vrij lang bezig. Ik begin net te vermoeden dat ze van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt om de tobbe in te duiken, als ze tevoorschijn treedt. Ik neem haar dankbetuiging in ontvangst en werp tersluiks een blik op haar handtas, om er me van te vergewissen dat ze die niet gevuld heeft met mijn flessen en potten vol heerlijke balsems, crèmes, gels, lotions, poeders en parfums. Daarna laat ik ze uit.

En vanmorgen …

Ik ben krachtig in de weer en geef de badkamer een sopje. In het afvalemmertje dat daar staat en dat ik in al die jaren nooit gebruikt heb, ontdek ik een heel vies en smerig … doekje voor het bloeden. Noem het voor mijn part een maandverband, een inlegkruisje of een tampon. Bedankt zeg! Mag ik mijn beurt overslaan? Zelfs mijn vriendinnen wikkelen hun ‘handeltje’ in keukenpapier en laten het op discrete wijze verdwijnen.

The Author