Als het waar is dat de appel niet ver van de boom valt — en ik heb eigenlijk geen enkele reden om daaraan te twijfelen — dan ben ik toch iets dichter bij de stam van mijn moeder neergeploft. Ik lijk immers het meest op haar en niet alleen qua uiterlijk.
Wel heb ik mijn vaders aanleg voor talen geërfd en tevens … een hartgrondige afkeer van slapen. Zijn nachtrust duurde zelden langer dan vijf uur en die van mij evenmin. Ik ga meestal niet voor de klok van tweeën naar bed en toch is het nooit later dan halfzeven als ik monter en zo fris als een hoentje het ledikant ontstijg. Ik overdrijf enigszins, want soms zie ik er ongetwijfeld compleet verkreukeld uit.
De laatste tijd ondervind ik echter bijzonder veel hinder van de zeer onaangename slaapschok. Velen van jullie zullen het verschijnsel kennen, aangezien zeventig percent van de mensen er in meer of mindere mate last van heeft. Tijdens het indommelen schiet er plots een felle spiertrekking door je lichaam, zodat je even helemaal verkrampt en natuurlijk weer helemaal wakker bent. Soms gaat dat gepaard met de merkwaardige sensatie van vallen. Leuk is anders!
De meeste experten zijn het erover eens dat dit een volkomen normaal onderdeel van het slaapproces is, net als de tragere ademhaling en een langzamere hartslag, maar omtrent de reden van deze toch wel vreemde reactie tasten ze nog in het duister. Die zou echter geen schade aan het lichaam toebrengen en geen enkel risico inhouden.
Dat zou allemaal heel geruststellend zijn, ware het niet dat ik heel vaak van dit verschijnsel kan ‘genieten’. Als ik me in bed vestig, mag ik drie tot vijf van die schokkende gebeurtenissen verwachten en dat lijkt me toch werkelijk te veel van het goede. Ik heb er derhalve mijn dokter over aangesproken en die gaf me de raad om misschien wat vroeger de sponde op te zoeken. Mijn betreurde moeder was trouwens ook die mening toegedaan:
“De uren die je voor middernacht slaapt, tellen dubbel”, placht ze te zeggen en tot vervelens toe te herhalen.
Vannacht heb ik me dus om elf uur tussen de lakens geschoven. Ik raakte vrijwel meteen in de armen van Morpheus verzeild en … vanmorgen om halfvier was ik klaarwakker, lag ik daar te koekeloeren en ben ik dus maar opgestaan, opnieuw de woorden van mijn moeder indachtig.
“Als je blijft liggen na het ontwaken, is dat toch maar om onkuisheid te bedrijven”, placht ze te zeggen en tot vervelens toe te herhalen.
Ze had nog gelijk ook.
