Kloothommel

Bij de groenteboer stond een mevrouw, die een niet gering aantal levensjaren met zich meedroeg en een nog groter aantal kilogrammen overtollig lichaamsgewicht torste. Bovendien was ze qua uiterlijk lelijk door de natuur in de steek gelaten. Ze had het kapsel van iemand die verslaafd is aan opstijgende helikopters, een haakneus en pukkels waaruit stugge haren ontsproten, zodat ze op een heks leek, of toch op het beeld dat sprookjes van zulke vrouwen schetsen.

Desalniettemin hield ik de deur voor haar open en groette ik haar vriendelijk toen ze de winkel verliet, want ik ben nooit bang geweest van heksen en van mijn ouwelui heb ik geleerd om iedereen in zijn waardigheid te laten.

Met de moeite die eigen is aan de ouderdom beklom ze een fiets. Nu ja, beklimmen … Ze trappelde het rijwiel aan de gang alsof het een autoped betrof, installeerde zich vervolgens op het zadel, wat een hele hijs was, en begon toen te fietsen, slow motion en op de rand van evenwichtsverlies.

Een achteropkomende automobilist pikte het niet dat hij voor dat wankele kavalje vaart moest minderen en liet via de claxon een luid protest horen. De vrouw schrok daar zo van dat ze ten val kwam.

Nu ligt ze in het ziekenhuis.

Die kloothommel van een chauffeur mag van mij korte armpjes krijgen, zodat hij zich niet kan krabben als er mieren in zijn kloten bijten.

The Author