Geldzaken

Hoe lang, zo vroeg ik me af, is de euro nu al de gangbare munt in een groot aantal Europese landen?
─”Al meer dan tien jaar!” sisten mijn hersens driftig in mijn oor, maar ik was niet geneigd om meteen te geloven wat mijn grijze cellen me influisterden, want ze hebben me al vaker voor schut gezet.
Ik ging te rade bij internet en daar vernam ik dat mijn geheugen me inderdaad niet in de steek liet en het zelfs bij het rechte eind had. We gebruiken de euro sinds 1 januari 2002.

Hoe komt het dan, zo vroeg ik me af, dat ik een decennium later nog altijd bedragen naar Belgische frank moet omrekenen, om precies te weten wat iets kost?
─”Omdat wij lui zijn en vasthouden aan ingesleten gewoonten”, bekenden mijn hersens spontaan. “Bovendien heb je ons volgepropt met een wel heel opdringerige talenknobbel, zodat we maar heel zelden de kans krijgen om ons met mathematische spinsels te vermeien.”

Ik blijf me aan onze oude munteenheid vastklampen. Als er in een gesprek of in lectuur een bedrag in euro opduikt, moet ik dat eerst wisselen om het naar waarde te schatten. Daarom houd ik meestal een japanner binnen handbereik, maar soms kan ik niet over zo’n machientje beschikken en dien ik een beroep te doen op mijn breinkracht. Het is dat ik bijzonder slecht in hoofdrekenen ben. Daar zijn geen woorden voor. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik de Belgische frank via het eenvoudige omrekeningsgetal 40 kan bereiken, maar desalniettemin sla ik regelmatig de bal mis, waardoor ik geregeld voor verrassingen kom te staan.

Ik word daar zo moe van, hè! Weet je wat? Ik zal tot nader order niets meer betalen. Hoef ik ook niet meer te rekenen.

The Author