Wie zich van de Nederlandse taal bedient om zijn gedachten onder woorden te brengen, beschikt over een haast onuitputtelijke voorraad van uitdrukkingen en formuleringen, waardoor hetgeen men zegt of schrijft spettert als het vuurwerk van sterretjes.
Ik staaf dit even met een voorbeeld dat me in mijn kraam te pas komt. Vandaag houd ik me immers onledig met het redigeren van een aantal bladzijden kreupele tekst en te dien einde zocht ik variaties op het thema: naar bed gaan. Grabbelend in de Nederlandse woordenschat vond ik daarvoor onder veel meer: erin gaan; eronder schieten; gaan pitten; in de korf kruipen; naar Interlaken gaan; naar Kaatje in Wolstraat gaan; naar de koetscoupé gaan; naar zijn mandje gaan; naar zijn keet gaan; te kooi gaan; undercover gaan; zich te ruste begeven … maar ook: tussen de klamme (of zure) lappen gaan.
Ik geef grif toe dat die laatste uitdrukking me maar lauwe limonade met een rietje lijkt en me zelfs doet kippenvellen. Er is geen kracht of heerlijkheid aan klamme en zure lappen. Ik kan me echt niet voorstellen dat ik uit vrije wil tussen textiel met zulke onaangename eigenschappen zou schuiven, want als er iets is waar ik op haast maniakale wijze mee omspring, dan is dat beddengoed. Om de twee à drie dagen moet en zal ik tussen frisse lakens schuiven. Daar helpt geen lievemoederen aan en het kan me geen ene moer verblotekonten dat bijna iedereen dat schromelijk overdreven vindt. Aangezien ik niemand tot last ben en zelf voor het wassen en strijken van mijn linnen insta, vraag ik me af waar men zich eigenlijk mee bemoeit.
Ieder mens heeft zo zijn hebbelijkheden en fixaties … en bij mij zijn dat onder andere knisperend verse lakens. Ik slaap er namelijk zo lekker op.
