Vandaag heb ik zin om majesteitsschennis te plegen door een bevriend staatshoofd op de hak te nemen en te laken. Om toch een beetje in de sfeer van het nakende sinterklaasgebeuren te blijven, richt ik mijn pijlen op … tromgeroffel … Nicolas Sarkozy: de president van Frankrijk.
Hij behoort tot het soort mensen dat onnatuurlijk veel van zichzelf lijkt te houden en ervan overtuigd is dat de wereld louter door hun gril onder hun fraai geschoeide voeten ronddraait. Ik kan hem niet voor mijn ogen geschilderd zien. Laat dat vooral duidelijk zijn. Megalomaan vind ik een veel te chic woord en dus al te flatterende benaming voor dat heerschap. Hij is een ijdelzuchtige kwek met een wel heel buitensporig ego en het charisma van een oude pannenkoek, of ook nog een zak kippenvoer met gebroken mais. Hij beschouwt zichzelf als een godsgeschenk, om niet te zeggen als de Zaligmaker zelve. Als het aan hem ligt, is hij niet verkozen om de belangen van het volk te behartigen, maar opdat men hem ootmoedig zou dienen, indien al niet vereren.
Omdat ik geen ingezetene van la République française ben, zouden zijn strapatsen me een roodkoperen rotzorg zijn, ware het niet dat hij er niet voor terugschrikt om schaamteloos van de Europese ruif te schransen. Aangezien ik zowel Europeaan als belastingbetaler ben, komt dat dus ook op mijn zak aan. Zo liet hij bijvoorbeeld ooit, ter gelegenheid van een Europese top en louter te zijnen behoeve, een douche installeren in het Parijse Grand Palais, waar hij hoofdkwartier hield. Het folietje was hem aangemeten en kostte de habbekrats van 276.000 euro. Ja, jullie lezen het goed. Aangezien Sarkozy nauwelijks boven de dwergenmaat uitgerezen is, kan men die krankzinnige prijs alleszins niet toeschrijven aan het buitensporige formaat van dat sanitaire toestel, dat hij overigens nooit gebruikt heeft. Jamais!
Gisteren zag ik de man op de televisie. Tijdens een toespraak in Toulon had hij het over de toekomst van de Europese unie en de eurozone. Volgens zijn zeggen konden we de crisis enkel oplossen door onze uitgaven te beperken. Wel, monsieur le président, ik ben het met u eens. Voor de prijs van uw nutteloze douche kan men in Belgenland een compleet uitgeruste woning kopen, met alles erop en eraan. U kunt dus maar beter beginnen met de hand in eigen boezem te steken, al durf ik geredelijk te veronderstellen dat u zich liever met de boezem van Carla Bruni zult bemoeien. Tja, daarin kan ik u geen ongelijk geven. Als ik mocht kiezen …
