Je kan ermee sukkelen

Er zouden mensen bestaan — vooral van vrouwelijke kunne — die het uitvoeren van huishoudelijke klussen als stokpaardje berijden. Ieder zijn meug natuurlijk. Ik zal deze vaak onderschatte karweien in alle geval nooit als hobby beschouwen, maar als een noodzakelijk kwaad. Omdat ik me wegens een voortdurend met het rood flirtend banksaldo geen hulpje kan veroorloven, en vooral ook omdat ik nog steeds willens nillens in de burgerlijke staat van vrijgezel verkeer, moet ik me vaker dan me lief is met dingen bezighouden die ik in feite verafschuw en waar ik dus tegenaan hik.

Net voor mijn moeder het tijdelijke met het eeuwige verwisselde, heeft ze me op het hart gedrukt dat ik mijn stulp netjes diende te houden en minstens een keer per dag een warme maaltijd tot me moest nemen … en woorden van mijn moeder waren, zijn en blijven bij mij vaste wet.

Dat belet niet dat ik bijvoorbeeld een bloedhekel aan het lappen van ramen heb. Ook strijken is me een grote bron van ergernis, want buitengewoon saai en lang niet zo makkelijk als men zou denken. De eerste plaats op mijn lijstje van rotklussen wordt evenwel ingenomen door het in hoge mate verfoeilijke verversen van frituurolie. Ik ben me daar toch een knoei! Mijn gestoethaspel met dat vettige goedje is vooralsnog nooit overtroffen. Ik kan onvoorstelbaar klieren en kledderen als ik in form ben. Alleen al door er hier en nu over te schrijven, zit ik te kippenvellen. Dat belooft voor straks, want vandaag moet het gebeuren. Ik heb het al een paar keer uitgesteld en dat heet slecht te zijn voor mijn gezondheid. Er komt niets heuglijks van. Dat staat zo vast als een muts met zeven keelbanden. Help maar kijken!

Ik ben in een stemming die me naar een drankhol zou kunnen drijven. Ach, ik wou dat ik in de baarmoeder gebleven was.

The Author