Beetje verstrooid zeker?

Zoals gemeld heb ik me gisteren naar Schiphol verplaatst, want daar zou een uit Buenos Aires afkomstig vliegtuig neerstrijken, waarin zich een vriend van me ophield. Ik moet mijn reistijd iets te krap berekend hebben, want ik bereikte de luchthaven ongeveer op het moment dat de wielen van de machine op de landingsbaan terechtkwamen. Ik parkeerde inderhaast mijn auto en holde naar de aankomsthal, waar ik toch nog bijna een halfuur op het verschijnen van het bekende gezicht diende te wachten. De begroeting verliep allerhartelijkst, want we hadden elkaar in geen jaar gezien, maar onze vriendschap trotseert tijd en afstand, omdat we herinneringen delen die een stempel op het leven drukken en ons oponthoud op deze planeet de moeite waard maken.

We dronken een kop koffie om van de emoties te bekomen en begaven ons vervolgens gezwind naar de auto … correctie … we zouden ons gezwind naar de auto begeven hebben, als ik me had kunnen herinneren waar ik die achtergelaten had, maar dat kon ik dus niet. In mijn haast om op tijd te komen, waren de symbolen en nummers aan mijn aandacht ontsnapt en op terreinen van die afmetingen zorgt dat voor grote, haast onoverkomelijke problemen. Zeulend met zware koffers en andere bagagetoestanden hebben we ons ruim een uur het ongans gezocht en werd ik met spot overladen.

Maar goed, we hebben de auto gevonden en we zijn veilig thuisgekomen, zij het enigszins verhit en met grote vertraging. Gedurende ongeveer een maand heb ik dus weer een logeergast, die me ongetwijfeld nog heel wat plaagstootjes zal toedienen, want hij kende me al als een verstrooide professor en met de gebeurtenissen van gisteren heb ik dat nog maar eens nieuw voedsel gegeven.

The Author