Ze zal een jaar of dertig zijn, schat ik, en zo op het eerste gezicht maakt ze best wel een voordelige indruk. Hoewel ze in mijn dorp woont en net als ik een vrijgezellenbestaan leidt, heb ik nog maar één keer met haar gesproken en ik wist meteen wat voor vlees ik in de kuip had. Haar ogen begraasden me met de blik van een mannenvreetster en ik meende er ook iets in te ontwaren, dat men vaak ziet bij iemand wiens kompas verdraaid is. Volgens mij was er ─ ik wik mijn woorden en druk me voorzichtig uit ─ een steekje aan haar los. Er zijn in alle geval serieuze kosten aan.
Ik denk niet dat ik me toen vergist heb. Ze krijgt opvallend veel mannen op bezoek en ze verkiest vermoedelijk jeugdige onstuimigheid, want wie daar binnengaat is meestal nog niet lang in de twintig, of zelfs zo jong dat ze het weekend als de toekomst beschouwen. Haar buren zien het allemaal met lede ogen aan, maar kan men het iemand kwalijk nemen dat die met gulzigheid het merg uit het leven zuigt? Nee toch! Ik alleszins niet.
Zoals de meeste meisjes en vrouwen die nogal los met de zeden omspringen, geeft ook zij blijk van diep godsdienstig geloof en smachtende devotie. Tot voor een paar maanden bracht ze een groot gedeelte van haar vrije tijd in de kerk door, waar ze aan talloze plechtigheden deelnam, vaak in stil gebed verzonken zat en enkel opsprong om alle beschikbare heiligen van brandende kaarsjes te voorzien. Toen liet ze zich plots bekeren door de getuigen van Jehova, die zoals men weet hun overtuigingen aan de deur plegen te slijten en dus ook bij haar aanbelden. Ze verlegde haar actieterrein van de kerk naar de koninkrijkszaal …
… maar toen ik haar vanmorgen ontmoette, was ze getooid met een hoofddoek, zoals het een islamitische vrouw betaamt. Omdat de sluier enkel haar gezicht onbedekt liet, viel vooral haar blik me op en ja hoor … ze keek nog steeds een beetje beseibeld. Ik vrees dat het zelfs verergerd is.
