Maandag staat het in de krant

Ik bleef vannacht heel laat op, want ik heb naar een film op de televisie zitten kijken, zodat ik me pas rond een uur of twee naar Interlaken begaf. Ik was net van plan om van mijn tak te vallen, toen plots een knal weerklonk — een schot? — gevolgd door een luid gekrijs. Het gebeurde buiten. Ik sprong het bed uit en opende het venster. Het geschreeuw hield aan en leek uit het bos achter mijn huis op te stijgen. Kwam het uit de keel van een mens of een dier? Nog voor ik daaromtrent een beslissing genomen had, werd het plots akelig stil.

Dat is de reden waarom ik vanmorgen na mijn bezoek aan de bakker ook even in een van de dorpscafés binnengewipt ben. Ik hoopte er meer te vernemen over een raadselachtige moord, die men vannacht op nauwelijks tweehonderd meter van mijn woning gepleegd heeft. Het voorval kwam evenwel niet ter sprake, dus zweeg ik ook als … vermoord, want ik word nu al een beetje als een buitenbeentje en een ietwat rare vogel beschouwd.

Waarschijnlijk heeft men het lijk nog niet ontdekt en ligt het daar nog in het bos. Nee, ik ga niet kijken, hoor!

The Author