Over een paar dagen ben ik jarig.
Donderdag had de postbode een pakje voor me mee. Onder de wikkel vond ik een doos met de afbeelding van een zeer uitdagend vrouwmens. “Paris Love Doll” las ik en ook nog: “Blonde schoonheid met drie liefdesopeningen”. Er stak een kaartje bij met: “Ik wens je een zwoele verjaardag”. Verder niks. Geen naam. Geen enkele aanwijzing.
Blonde schoonheid? Mijn oren! Ze is te lelijk om te helpen donderen. Ik heb in mijn leven nog nooit zo’n lelijke pop gezien. Ze komt bij mij het bed niet in, zelfs al beschikte ze over honderd liefdesopeningen. Liefdesopeningen nog aan toe! Ik krijg er alleszins geen stijve van en voel geen enkele behoefte om haar te bestijgen.
Ik heb besloten haar te vermoorden. Ze kan ontploffen voor mijn part. Letterlijk. Met een gloeiende sigaret moet dat lukken. Misschien laat ik de kat wel op haar los. Die heeft scherpe klauwtjes …
In afwachting van deze misdaad zit ik toch te popelen om … de naam van mijn anonieme weldoener te kennen. Wie heeft me dat verjaardagscadeautje toegestuurd? Ik zou hem of haar graag persoonlijk bedanken …
… in mijn folterkamer.
