Gansknuppelen

Je kunt me niet zo makkelijk op de kast krijgen, maar nu ben ik toch behoorlijk kwaad. Of nee, eigenlijk niet kwaad … eerder ontsteld, of zelfs ietwat onthutst. Hoe dat zo komt? Ik zal het jullie vertellen.

Tijdens een verkenningsvlucht over het net streek ik neer in het weblog van een in het Engels schrijvende Vlaming. Wat ik daar las, wekte mijn verontwaardiging en wel in dusdanige mate, dat ik die onverwijld moet spuien, om er niet in te verstikken. Ik doop mijn pen vrijwel nooit in vitriool en laat me slechts node tot een polemiek verleiden, maar wat die man schrijft is al te gortig en dat kan ik niet over mijn kant laten gaan.

De auteur deelt namelijk mee dat hij een televisieprogramma bekeken heeft, handelend over een welzijnswerker die kinderen met leerproblemen bijstaat. In die hoedanigheid kwam hij bij drie meisjes terecht — de blogger noemt ze ‘little pigs’ — die zich zorgen maakten omtrent de nakende examens. Ze moesten heel wat studeren en hun leerstof behelsde onder meer het bedienen en gebruiken van een mobiele telefoon.

Na deze zin schiet onze blogger uit zijn slof en ik vertaal even wat hij schrijft:

Er liepen geruchten dat het bergaf gaat met de kwaliteit van het opvoedingssysteem, maar dit is belachelijk. In mijn tijd moesten we 300 pagina’s met historische data uit het hoofd leren, die samentellen, er goniometrische functies mee berekenen en die tegelijkertijd in het Frans en het Engels vertalen. En kan iemand me misschien verklaren wat voor nut het heeft, om kinderen het gebruik van een mobieltje bij te brengen? Ze gebruiken mobieltjes in hun slaap, geblinddoekt en ondersteboven in een waterton. En toch kunnen die meisjes het zich slechts met moeite eigen maken. Geef ze geen les, maar knuppel ze dood. Als ze in zoiets niet slagen, zullen ze waarschijnlijk ook hun eigen naam vergeten als iemand ze daar niet voortdurend aan herinnert.
Ik vraag me toch echt af hoe deze meisjes ooit in het examen ‘ademen’ geslaagd zijn. Weet je, je moet tegelijkertijd twee vakken leren: inademen EN uitademen. En volgend jaar kun je ’t niet opnieuw proberen.

Ik heb die paragraaf een paar keer gelezen, denkend dat iets me ontging, zoals bijvoorbeeld een vleugje ironie, maar ik heb enkel grof sarcasme ontdekt. Knuppel ze dood. Het staat er letterlijk, maar dan in het Engels en met een taalfout: ‘club them to dead’ terwijl het eigenlijk ‘club them to death’ moet zijn. Nu ja, de auteur bezondigt zich aan meer taalfouten en vermoedelijk is hij lang niet zo’n verlicht genie als hij van zichzelf denkt, al ben ik daarom nog niet van plan om hem dood te knuppelen.

Knuppel ze dood. Dat vind ik nu toch werkelijk bij de wilde spinnen af en het is zonder meer kwetsend voor die meisjes, hoe dom die dan misschien ook mogen wezen. We kunnen niet allemaal met een torenend IQ  of een laserscherp verstand uitpakken. Ik heb het programma in kwestie toevallig ook gezien. Ik heb ook even gefronst en me zelfs ietwat verkneukeld. Wat mij betreft mag men daar gerust een ironische kanttekening bij plaatsen en ik zou het zelf ook doen, maar doodknuppelen … Dat is geen ironie meer. Men moet de mensen in hun waarde laten, of zwijgen.

Hoe heette het heerschap ook weer dat zeventig jaar geleden Übermenschen wilde creëren en daarom onder meer zwakbegaafden liet vergassen? Juist! Je weet waar het begint, maar niet waar het eindigt. Ik heb gezegd.

The Author