Een vogel voor de kat

Door de overschakeling naar de zomertijd valt er te mijnent helaas een slachtoffer te betreuren. Om jullie meteen gerust te stellen: nee, ik ben niet van een stoel of een laddertje gedonderd terwijl ik wijzers een zetje gaf.

Ik doe jullie druilorend kond van het droevige lot dat een Schwarzwälder Kuckucksuhr beschoren was. Ik heb het hier niet over een met een zwart schaamwoud toegerust meisje van lichte zeden dat kiekeboe speelt, maar over een authentieke koekoeksklok uit het Zwarte Woud in Germanistan, die men jaren geleden aan mij vererfde. Omdat ik allerminst van zulke kitscherige dingsigheden houd, verborg ik het geval lange tijd op zolder, waar het op zekere dag ontdekt werd door een man die een verstandige bril op zijn neus had. Hij vermoedde dat ik weleens de eigenaar kon zijn van een heel oud, goed bewaard en daarom waardevol exemplaar, hetgeen deskundologen enkele weken later bevestigden. Sindsdien siert … nu ja … het antieke gevaarte mijn woning, al dien ik toe te geven dat ik de houtsnijkunstige nestkast niet meteen in het zicht opgehangen heb, want dat zou de genade overvragen zijn.

Zaterdag heb ik het ding de zomertijd opgelegd en zodoende heb ik waarschijnlijk het daarin gehuisveste vogelkijn wat opgeschrikt, want zondag was het een beetje van slag. Gisteren meende ik een paar keer een jankend geluidje waar te nemen en om vier uur is het dan gebeurd. Het deurtje klapte open en ik hoorde de ‘poing’ die in tekenfilms bij metalen veren hoort. Het koekoekje verscheen evenwel niet bedaard op de drempel, maar schoot als een raket naar buiten, om zich met een doodsmak op de vloer te storten. Een van mijn katten, die nochtans lag te suffen op een sofa, ontfermde zich per tijgersprong over de onverwachte prooi en vluchtte ermee de tuin in.

Ik heb al uren lopen zoeken, maar het vogeltje is nergens te bespeuren. Ik zou dat niet erg vinden, ware het niet dat mijn Schwarzwälder Kuckucksuhr nu plots veel minder waard is.

The Author