Het reclamefilmpje is vanzelfsprekend lauwe limonade met een rietje. We zien een man die met lustige tred zijn witte voetbekleding bevuilt en die smerige sokken vervolgens aan een wasmachine toevertrouwt, waar ze zich enige tijd in met een magisch product ─ Ariel met Actilift™ ─ verrijkt water wentelen, waarna ze in juichende toestand, want compleet onbevlekt de trommel verlaten. De wonderen zijn de wereld niet uit.
Om de onvoorstelbare kracht van het tovermiddel te accentueren, laat men de man in kwestie zijn sokken eerst tot een prop samenballen. Een commentaarstem verduidelijkt deze handeling en zegt: “We doen ze in elkaar”. Bonjour tristesse! Het is aan geen enkele twijfel onderhevig dat deze sublieme zin ─ we doen ze in elkaar ─ langdurig in de hersenpan van een tekstschrijver gegist heeft. Er bestaat nochtans een treffend woord voor dat in elkaar doen van sokken, al blijkt zelfs de familie Van Dale het niet te kennen. Ik hoorde het mijn moeder vaak gebruiken en ik heb het van haar overgenomen. Sokken in elkaar doen, of sokken per ingenieuze plooierij tot een prop samenballen heet te mijnent: sokken opknoedelen. Ik kan er werkelijk geen betere benaming voor verzinnen.
