Mijn frituurpan heeft met veel bravoure afscheid van me genomen. Het gebeurde gisteravond. Het was al vrij laat toen ik plotsklaps zin kreeg om een frietje te nuttigen. Ik heb zo van die bevliegingen, vooral na het opstoken van een pretsigaret.
Ik begaf me naar de keuken, waar mijn kookgereedschap zich pleegt op te houden. Daar bracht ik Freule Friteuse in contact met Reddy Kilowatt. Ze had waarschijnlijk hoofdpijn, want ze was daar absoluut niet blij mee. Ze slaakte een verontwaardigd plofje en stak een vurige tong naar me uit. Op hetzelfde moment doofde alle licht en tastte ik in het duister.
Je zult het nooit anders zien: in mijn woning krioelt het van de kaarsen, maar als je die nodig hebt, kun je ze net zo min vinden als de zes zaklampen waar je eigenaar van bent. Bovendien durfde ik haast geen voet te verzetten. Met een kat in huis loop je steevast een geredelijke kans dat ze zich in de buurt van je stappers ophoudt en dan ligt struikelen om de hoek. Katten zien dwars door het donker heen. Mensen niet.
Met behulp van een aansteker raakte ik tot bij de schakelkast. Daar was ik opnieuw en nog maar eens getuige van de wonderbaarlijke tijden die wij beleven: door het overhalen van een simpel hefboompje liet ik het licht in het duister schijnen, waarna ik mijn vingers brandde aan de inmiddels hete aansteker. Een nieuwsgierige poes stond me in het deurgat vol bewondering gade te slaan en zou me ongetwijfeld met een staande ovatie bedacht hebben, als ze over armpjes met handjes had beschikt. Ik denk dat ze mij als een soort tovenaar beschouwt.
In de keuken hing er een vreemde geur, alsof Freule Friteuse begonnen was zichzelf te cremeren. Ik stelde mezelf noodgedwongen tevreden met een hompje kaas en wekte mijn pc weer tot leven. Die diste me een blauw scherm op, wellicht uit wraak omdat ik hem zo brutaal het zwijgen had opgelegd. Ik riep hem tot de orde en hij zwichtte, net voor ik in een van mijn gevreesde driftbuien ontstak, maar hij hield wel een slag om de arm: hij verstopte het document dat openstond op het moment van de stroompanne en waar al ettelijke uren werk in staken. Ik heb het nog steeds niet kunnen vinden.
Luidens een oude zegswijze komt een ongeluk nooit alleen en oude zegswijzen stoelen meestal op waarheid, want anders zouden ze voortvliedende jaren niet overleefd hebben. Ik heb nog heel wat toestellen in huis die kapot kunnen gaan. Ik houd mijn hart vast.
