Het zal me een roodkoperen rotzorg zijn of tomaten tot de vruchten dan wel tot de groenten behoren, want ik vind ze eigenlijk niet lekker, maar toch verorber ik ze bij de vleet en ken ik op het gebied van tomaten slechts één adagium: meer van dat! Men beweert namelijk dat ze heilzame krachten bezitten: ze bevatten immers het antioxidant lycopeen en zouden daardoor naar verluidt het risico op prostaatkanker verlagen.
Nu ben ik nogal lichtgelovig en zeker als het pseudowetenschappelijke prietpraat aangaande het lichamelijk welzijn betreft. Bovendien ben ik met zorg vervuld over mijn conditie en derhalve ook over het welbevinden van mijn prostaat, dus stouw ik regelmatig tomaten in mijn voerklep, ook al zijn die niet mijn kostje. Baat het niet, het schaadt ook niet.
Een niet gering aantal maanden geleden verlustigde ik me aan een pizza, meer bepaald aan een Pizza Tradizionale met mozzarella en pesto van Dr. Oetker, waarop zich ─ luidens de verpakking ─ ongeveer 8,3 % cherrytomaten bevonden. Mensen kinderen! Die rinse gevalletjes moeten zonder enige twijfel de lekkerste kerstomaatjes zijn die ik ooit achter de knopen stak. Sindsdien zoek ik me het schompes naar hun soortgenoten en heb ik me al een bonte mix van kerstomaten aangeschaft, maar zonder resultaat. Kan dokter Oetker me misschien eens laten weten welke variëteit kerstomaten hij gebruikt en waar ik die kan vinden?
Nog zoiets! Jeroen Meus verkondigde ooit in zijn kookprogramma Dagelijkse Kost dat de tomatensoort Rose de Berne veruit de smakelijkste is die men op deze aardkloot kan vinden. Dat kan best zo wezen en ik wil hem graag geloven, maar kan Jeroen misschien ook een keertje verkondigen waar men die op de kop … eeh … op het kroontje kan tikken? Ik heb mijn stinkende best gedaan en ongeveer alle klavieren bespeeld, maar die Rose de Berne kreeg ik nergens te pakken.
Hèhè.
