Tag: vliegen

We stegen met een zucht …

Op Twitter verscheen een bericht van ene Vincent Peone: hij zou de enige passagier geweest zijn in een vliegtuig van Delta Air Lines, dat van Aspen naar Salt Lake City vloog. De tweet ging vergezeld van een filmpje, waarmee hij zijn bewering staafde en dat meer dan drie miljoen keer bekeken werd, voor bleek dat het hele verhaal verzonnen was. Het vliegtuig in kwestie was zelfs niet van de grond geweest en het boordpersoneel had het spelletje meegespeeld. ’t Was maar om te lachen …

… maar nu ben ik aan de beurt en ik zweer op mijn eerstecommuniezieltje dat hetgeen ik verkondig de gehele waarheid is en niets dan de waarheid.

Op 1 april 1991 ─ nee, het is geen grap ─ zat ik als enige passagier in een Boeing 737 van Sabena, die om 20u25 opsteeg van het vliegveld Kloten  ─ hoe verzinnen ze het? ─ In het Zwitserse Zürich en omstreeks 21u40 in Zaventem landde.

Gelachen dat ik heb! En over de kop dat Sabena tien jaar later ging!

vliegbiljet

Hè hè, dat was leuk!

thuis

Ik heb de hele voorbije nacht in een Boeing 777-306 ER van KLM doorgebracht, om een afstand van bijna 12 000 km te overbruggen en vervolgens gemoedelijk op Schiphol neer te strijken. Dertien uur vliegen gaat me niet in mijn koude kleren zitten, niet in het minst omdat ik me nog steeds met tegenzin in hogere sferen waag en vooral ook omdat ik er maar niet in slaag om daarboven een dutje te doen, laat staan een dut.

Sinds vanmiddag ben ik opnieuw in Belgenland, dat nog natrilt van de bommen die tijdens mijn afwezigheid ontploften toen de lente nauwelijks één dag jong was. Hier, te mijnent, tonen bomen en struiken inmiddels trots hun pril gebladerte. De zon gooit af en toe wat goudstukken in de tuin en twee koolmezen zijn begonnen een nest te bouwen in een daarvoor bestemd kastje op het terras.

Kijk, daar fleurt een mens van op.

Een kilo koper*

De man amuseerde zich kostelijk, dat zag je er zo aan af. Hij zal een jaar of zestig geweest zijn, schat ik, en hij hanteerde een flink uit de kluiten gewassen afstandsbediening, waarmee hij een dwerghelikoptertje in de lucht bracht en het daar allerhande kunstjes liet uitvoeren. Toen hij in de gaten kreeg dat ik hem een gadesloeg, zette hij vanzelfsprekend zijn beste beentje voor. Kijk mij eens! Het speeltje scheerde heen en weer, danste op en neer en spon zowaar van welbehagen. Nu ja, spon … het produceerde veeleer een nogal nijdig gezoem.

Op een gegeven moment kwam het hefschroefvliegtuigje mijn richting uit om me op een aantal nogal roekeloze duikvluchten te trakteren, maar toen … stortte het plots met een doodsmak neer. De gruzelementen vlogen in het rond en de schroef huppelde over de akker. Het toestelletje stuiptrekte nog even met zijn staart, slaakte een kreunend geluidje en gaf de geest.  

Gelachen dat ik heb! Je leven zo niet!

Enkele uren later zag ik een echte helikopter in een kolenveld neerstrijken. Het betrof de West-Vlaamse mug-helikopter (mobiele urgentie groep), die bijstand kwam verlenen aan de zwaargewonde inzittenden van een verongelukte auto. Toen die gedane zaken opnieuw wilde vertrekken raakte hij in de problemen. Door de luchtverplaatsing dwarrelden de netten die boven de kolen gespannen waren omhoog en ze raakten verstrikt in de schroeven, zodat de piloot wijselijk besloot om aan de grond te blijven. De dag erna had men de netten verwijderd en kon de helikopter alsnog opstijgen: een goede afloop waarvan ik een paar foto’s nam.

En zo beleeft een mens nog eens wat.

*Een kilo koper is de benaming die ik als peuter aan een helikopter gaf.

MUG

Mene tekels

pyroclastischestroom

Ik ben een vogel voor de kat. De engel des doods klapwiekt boven mijn hoofd … tenminste als de voortekenen niet bedriegen.

Kennen jullie het woord adumbratio en het begrip waar het voor staat? Het is een bedenksel van Carl Gustav Jung, Zwitsers psychiater, psycholoog en grondlegger van de analytische psychologie. Volgens hem werpt de onbekende nadering van de dood een anticiperende schaduw, een adumbratio, over het leven en de dromen van het slachtoffer. Daar ben ik dan mooi klaar mee, want als dat klopt, zijn mijn dagen geteld.

Het vliegtuig waarin ik me vannacht tijdens mijn droom bevond, stortte namelijk ten gronde en ik vermoed dat ik die onzachte landing niet overleefd heb, al ben dat niet helemaal zeker, want ik ben zodanig geschrokken dat ik ontwaakte nog voor we op de aardkloot terechtkwamen.
En de nacht voordien was ik in de Peruaanse stad Arequipa. Daar belandde ik met mijn terreinwagen in de verzengend hete pyroclastische wolk (850°C) die met een snelheid van meer dan 700 km/u van de vulkaan El Misti raasde. Het zal jullie duidelijk zijn dat er niet veel van me overbleef.

Ach, wie alleen leeft, sterft alleen. Ik zal vermoedelijk op roemloze wijze van de aardbodem verdwijnen, maar als ik het werkelijk op een knullige manier zou doen, willen jullie dan misschien een mooi verhaal verzinnen, over spionnen of zo?

Kattebelletjes

─ Ik vraag me af waarom alles wat je na het tandenpoetsen in je voerklep stouwt zo’n gore smaak heeft.

mafaldaIk las dat een aantal originele tekeningen van Suske en Wiske geveild zijn en een slordige € 50 000 opgebracht hebben. Nu ben ik eigenaar van enkele originele tekeningen van het in alle Spaanssprekende landen immens populaire stripheldinnetje Mafalda, van de hand van de Argentijnse schrijver en tekenaar Joaquín Salvador Lavado, beter bekend als Quino. Ik ben heus niet van plan om die te slijten, maar uit nieuwsgierigheid zou ik toch graag eens weten wat die waard zijn.

─ Ik ben vannacht twee keer ontwaakt. De eerste keer stond de digitale klok naast mijn bed op 3.33 en de tweede keer op 4.44. Zeg nu zelf: dat is toch mooi gemikt.

─ Ik heb digitale televisie van Telenet. Bij die digitale televisie hoort een digicorder en bij mij is dat sinds enkele maanden het nieuwste model. Bij dat nieuwste model digicorder hoort een slankgegorde afstandsbediening. Bij mij verslindt dat slankgegorde ding batterijtjes met ongehoorde vraatzucht: twee stuks om de twee weken. Als jullie weten wat batterijen tegenwoordig kosten en er begrip voor kunnen opbrengen dat ik de neiging heb om op de kleintjes te passen, zal het jullie duidelijk zijn dat ik langzamerhand goed balen krijg van deze schrokop.

─ Ik zag beelden van hoe een vliegtuig verleden week in het Russische Kazan letterlijk uit de lucht viel en ontplofte. Het betrof een Boeing 737 en ik herinnerde me dat ik ooit aan boord van zo’n vliegtuigtype iets merkwaardigs heb meegemaakt. Ik vloog op een avond van Zürich in Zwitserland ─ waar ik mijn zwart geld in een bank had ondergebracht, maar hou dat een beetje stil ─ naar Brussel en … nee, we maakten geen aanstalten om neer te storten, maar ik was wel de enige passagier in dat vliegtuig. Een uur lang was ik een tycoon in een privéjet met zes bemanningsleden.

─ Wie in Nederland een bijstandsuitkering krijgt, dient daar voortaan een tegenprestatie voor te leveren. Dat vind ik nu eens een verstandige maatregel zie en feitelijk de logica zelve. Ik pleit ervoor dat men dit ook in België invoert, met onmiddellijke ingang.