Tag: Nederland

Hu paard, je staat te schuimbekken!

O, wat heb ik me weer omstandig zitten opwinden en dat is absoluut niet goed voor mijn algemene welbevinden.

Zoals mijn trouwe lezers weten neem ik ieder jaar deel aan het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Ik was van plan om dat ook dit jaar te doen, op 19 december, maar nu heb ik besloten om af te haken. Ik ben namelijk heel erg boos en ik wil graag even uitduiden hoe dat zo komt.

Martine Tanghe, een boegbeeld van de VRT, placht het dictee samen met de Nederlander Philip Freriks te presenteren. Een paar weken geleden meldde de organisatie dat Martine de fakkel doorgaf aan Freek Braeckman, wat ik bijzonder jammer vond, want ik beschouw Martine als een dame en ze spreekt het fraaiste Nederlands dat ik ooit in de lage landen bij de zee heb waargenomen. De woorden geuren als het ware uit haar mond.

Ik heb in de voorbije jaren vaak de loftrompet over haar gestoken:
– Martine Tanghe heeft een wit voetje bij me, omdat ze zich van onberispelijk Nederlands bedient en omdat ze een onwereldse klasse uitademt.
– De onvolprezen Martine Tanghe met de in zachtzinnigheid gedrenkte stem.
– Martine Tanghe geeft zich over aan vogelzang in mensentaal.

Nu blijkt echter dat Martine hoegenaamd niet vrijwillig opstapt. De organisatie heeft haar respectloos uitgerangeerd omdat … de Nederlanders eens iets anders willen. Dat zullen dan ongetwijfeld dezelfde Nederlanders zijn die zich met hun buitensporige bek als een bezettingsmacht gedragen op kampeerterreinen in het zuiden.

Wel, wij Vlamingen willen wel eens iets anders dan die rochelende, net niet kwalsterende Freriks, over wie ik me al vaker in minder lovende bewoordingen heb uitgelaten:
– Philip Freriks heeft een stem waarmee men daken kan ontmossen.
– Zijn schabouwelijke dictie is voor veel Vlamingen een onverstaanbare doodsreutel.
– Hij wekt de indruk dat hij tijdens het dicteren een walvis staat te pijpen.
– Hij spreekt alsof hij steengruis staat te gorgelen.

Als ik Freek Braeckman was, zou ik die hautaine Nederlanders feestelijk bedanken voor hun opdracht. Het dictee kan mij voortaan gestolen worden en de organisatoren ervan mogen van mij het moeras inzakken, of het slingerschijt krijgen.

Leve Martine Tanghe!

Hier kun je nalezen wat ik allemaal over het dictee, over Martine en over Freriks schreef:

Oudjaar met Martine Tanghe
Is Engels het nieuwe Nederlands?
Schrijfkramp
Ik schreif zonder fowten

Holland op zijn smalst

DikkeVanDale

Vandaag over een week, op 6 oktober, verschijnt de nieuwe editie van het Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal, beter bekend als de Dikke Van Dale. Wie intekende kon (en kan nog steeds) € 30 korting genieten. Het spreekt vanzelf dat ik dat deed, want ik ben niet alleen een groot liefhebber van de Nederlandse taal, maar ook een beetje op de penning.

Een paar dagen later kreeg ik een e-mail van Het Genootschap Onze Taal. Dat is een vereniging voor taalliefhebbers met, ik citeer:

een uniek tijdschrift: het enige in Nederland waarin deskundig én op een prettig leesbare manier over alle aspecten van de taal geschreven wordt. Het Genootschap Onze Taal heeft bovendien een Taaladviesdienst, die vragen over de Nederlandse taal beantwoordt, en geeft verder door middel van congressen, elektronische nieuwsbrieven, boeken en een website voorlichting over het Nederlands.

Hun e-mail luidde:

Geachte heer,
U hebt aangegeven dat u interesse hebt in de nieuwe editie van de grote Van Dale. Deze is vanaf vandaag met € 30,– korting te koop in onze webwinkel, dus voor € 149,- in plaats van € 179,-.
Het woordenboek verschijnt op 6 oktober, en wordt dan zonder bijkomende kosten bij u thuisbezorgd. De actie loopt tot 18 oktober. U steunt de vereniging als u het woordenboek via Onze Taal aankoopt.
Met vriendelijke groet,
Dhyana Pagie
Administratie Onze Taal
Genootschap Onze Taal, Raamweg 1a, 2596 HL  Den Haag

Op 23 september probeer ik de Dikke Van Dale via Onze Taal te bestellen, maar zie me genoodzaakt om daar van af te zien en Onze Taal een e-mail te sturen:

Ik heb het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal van Van Dale gereserveerd met intekenkorting (€ 149).
In uw e-mail en op uw website vermeldt u expliciet dat de bestelling zonder bijkomende kosten geleverd zal worden.
Vandaag krijg ik bij het bestellen wel leveringskosten aangerekend ten bedrage van ruim € 9.
Ik heb mijn bestelling vooralsnog niet geplaatst.
Graag uitsluitsel hieromtrent.

Vijf dagen later, op 28 september, krijg ik eindelijk antwoord:

Geachte heer,
Waarschijnlijk woont u in het buitenland; voor bezorging in het buitenland moeten wij helaas extra bezorgkosten in rekening brengen.
Met vriendelijke groet,
Dhyana Pagie
Administratie Onze Taal

Ik heb meteen geantwoord:

Ik voel me als Vlaming gediscrimineerd. Ik heb de dikke Van Dale inmiddels rechtstreeks bij Van Dale besteld, zonder leveringskosten. U hoeft verder niet op mijn sympathie te rekenen.

Zal ik in Onze Taal, het West-Vlaams, even zeggen wat ik van dat genootschap denk?

Ze kun’ miene zak ipblazen en underne Van Doale an uldre hat plakken!

Is Engels het nieuwe Nederlands?

selfie

Zowel in Nederland als in Vlaanderen is selfie verkozen tot woord van het jaar. Het ligt in alle geval niet aan mij, want ik vind het een onnozel bedenksel, dat eigenlijk meer Engels dan Nederlands is en dat bovendien op de nogal betuttelende ie-klank eindigt. Ik sta gelukkig niet alleen met mijn kritiek. Ook de notoire Kees van Kooten vindt selfie een kinderachtig woord. Hij heeft er trouwens meteen een alternatief voor bedacht dat wel mijn goedkeuring wegdraagt: het palindroom otofoto.

Dictee2Dezelfde Kees van Kooten is de schrijver van het 24ste Groot Dictee der Nederlandse Taal, waaraan we desgewenst vanavond in al dan niet jolig groepsverband kunnen deelnemen. Het dictee zal voorgelezen worden door de onvolprezen Martine Tanghe, met de in zachtzinnigheid gedrenkte stem, en door Philip Freriks, met een voor Vlaamse oren uiterst schabouwelijke dictie. Ik heb verleden jaar over hem geschreven dat hij tijdens het spreken de indruk wekt dat hij een walvis staat te pijpen, maar ik ben vandaag in een ietwat mildere stemming, dus bind ik wat in: hij spreekt alsof hij met steengruis staat te gorgelen.

Wat er ook van zij, vanavond ben ik van de partij.

NTR op Nederland 1 om 21.30 uur
Canvas om 21.40 uur

Hovaardigheidsbekleders

Het kan de Nederlandse koning, Willem-Alexander, en zijn ─ excusez le mot ─ hupse gemalin, Máxima ─ ¡Che, Argentina! ─ geen ene moer verblotekonten hoe ze door hun onderdanen aangesproken worden.
Willem-Alexander: “Ik ben geen protocolfetisjist. Mensen mogen me aanspreken zoals ze willen, omdat ze daarmee op hun gemak kunnen zijn.”
Máxima: “Iedereen noemt me Máxima hoor. Uiteindelijk, koningin of prinses, het doet er niet toe. Het is meer wat wij vertegenwoordigen dan de titel.”

In België daarentegen heeft Hare Doorluchtigheid, Mathilde Marie Christine Ghislaine d’Udekem d’Acoz, kortweg koningin Mathilde, verordend dat men haar ten paleize niet langer met het ordinaire Mevrouw dient aan te spreken, maar met het van grote bescheidenheid getuigende Majesteit. Leven ze daar nog in de middeleeuwen misschien? Zij schijt toch ook geen marsepein.

Het kan nooit lang meer duren of de hofmaarschalken, de lakeien, de hofnarren en de kuisvrouwen zullen hun bazin met hoofse buigingen en nederige reverences moeten tegemoet treden en vereren. Hoogmoed is een gebrek aan zelfvertrouwen en een onhandige manier om frustraties te verdoezelen of te compenseren.

Aangezien ik niet over huisgenoten of personeel beschik, heb ik mijn drie katten opgedragen om me voortaan als Edelachtbare aan te spreken.

reverence

Ouwe-jongens-krentenbrood

Reinhold, die ik hier al eerder opvoerde, is mijn boezemvriend en spitsbroeder. In een zalig vroeger, toen we beiden door hormonenstormen aangeblazen puberteitsverschijnselen trotseerden, waren we al twee hoofden onder één kaproen en dat is zo gebleven. We hebben samen een niet onaardig stuk van de aardkloot afgestruind en als alles meezit, maken we over enkele maanden opnieuw de oversteek naar de lente van Zuid-Amerika.

Gisteren waren we eveneens in het buitenland, meer bepaald in het olijke grensstadje Sluis, dat zich in de zeventiger jaren pas echt tot een trekpleister ontpopte toen de op erotisch gebied achtergestelde Belgen er zich in dichte drommen van het bestaan van seksshops gingen vergewissen. We reden voorbij Oud Sluis, het drie sterren torsende restaurant en paradepaardje van chef Sergio Herman, die onlangs liet weten dat hij van plan is om binnen afzienbare tijd de deur van dat etablissement voorgoed achter zich dicht te trekken.

─”Ik heb hier ooit veel geld gelaten”, verkondigde Reinhold.
─”Je meent het!” gaf ik lucht aan mijn verbazing.
─”Het stond echt niet in verhouding tot wat we op ons bord kregen”, meesmuilde hij. “Als ik het me goed herinner, was het gebakken lucht.”

Ik maakte aanstalten om dubbel te plooien, maar aangezien ik een auto bestuurde … Het zal nog eens zo gaan dat ik samen met Reinhold in een sloot kukel, of kledder tegen een boom aanrijd. Of hebben we dat al eerder gedaan?  

¡Viva Argentina!

Wij, Argentijnen … Ik ben slechts een halve, maar als het over iets positiefs gaat, laat ik me wat graag op die helft voorstaan. Wij, Argentijnen, doen het eigenlijk lang niet zo slecht in dit aardse tranendal.

  • Binnen zeer afzienbare tijd zal een Argentijnse señora, Máxima, het tot opperhoofdin van het Koninkrijk der Nederlanden schoppen.
  • Het kan nooit lang meer duren of Lionel Messi schopt het letterlijk tot de beste voetballer aller tijden.
  • Gisteravond heeft Jorge Mario Bergoglio, de aartsbisschop van Buenos Aires, het zowaar tot paus geschopt.

Dat kan tellen! Alleen die vermaledijde Islas Malvinas ─ door anderen halsstarrig Falkland Islands genoemd ─ krijgen we niet te pakken …

… maar dat komt nog wel. Wacht maar tot ik groot ben!

En nu drinken we nog een yerba mate(ke) en we dansen nog een tango(ke) …

viva

Als je haar maar goed zit

De majesteitelijke koningin van Nederland heeft gisteravond haar troonsafstand aangekondigd. Ze verscheen daarvoor op de televisie en het moet gezegd dat ze er patent uitzag, toch zeker voor een dame van bijna vijfenzeventig. Tja, er zit natuurlijk nauwelijks sleet op iemand die alles in de schoot geworpen krijgt en bulkt van het geld.

koninginIk herinner mij hoe ze op een keer ter gelegenheid van Koninginnedag een boottochtje en een wandeling maakte. De haardos die ze toen vertoonde, vervulde me met sprakeloosheid. Wij, Belgen, mochten wel denken dat onze steevast omstandig gecoiffeerde Fabiola op dat gebied de … eh … kroon spande. We dachten verkeerd. Beatrix torste iets op haar hoofd dat mij op het eerste gezicht een termietenheuvel toescheen: een sterk staaltje van een door spitstechnologie bijeengehouden en dus stormbestendig kapsel, waarin opgewonden vogeltjes met plezier zouden rondscharrelen als de lijfwachten even een oogje dichtknepen. Meteen daarna stak een van mijn hebbelijkheden de kop op. Ik laat me niet licht imponeren door roem en ik zal ook niet zo gauw in mijn broek plassen van ontzag, want als ik celebriteiten of hoogwaardigheidsbekleders zie, probeer ik me die altijd in hun blootje voor te stellen. Ik zag Beatrix dus zonder kleren door ’s-Hertogenbosch kuieren … Ik heb nog nooit zo snel de televisie afgezet.

Gisteravond heb ik mijn hebbelijkheid kunnen onderdrukken. Ik zou daar voorzeker niet lekker op geslapen hebben.