Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws.
Eerst het goede nieuws:
En dan nu het slechte nieuws:
Dankzij het begin van de zomer is vandaag de langste dag van 2014.
Vanaf morgen moeten we het stelselmatig met een ietsepietsie minder daglicht stellen.
Edoch, daarom niet getreurd!
Ik ben geboren en getogen met een dubbele haarkruin. Nu is dat niet echt een buitengewoon uitzonderlijk fenomeen, maar het is toch voldoende zeldzaam om de voedingsbodem te zijn waarop bijgeloof en bakerpraat welig tieren. Ik maak even de balans op.
Mensen met twee kruinen:
Het enige dat ik met zekerheid weet, is dat de kapper mij niet graag ziet komen. Zijn arbeid, hoe noest die ook is, resulteert steevast in een bespottelijk en chaotisch kapsel dat naar de naam coupe windhoos luistert en mij de titel Bolsjewiek bezorgde.
Hoe kan de tijd de wonden helen als de herinnering ze openkrabt?
Cees Nooteboom
Elf september zal ongetwijfeld voor altijd een gedenkwaardige dag blijven. Ik heb er hier al eerder over geschreven. Vandaag wil ik het echter niet over bezwijkende torens in Manhattan hebben, maar deze gebeurtenis als kapstok gebruiken om er een ongenoegen, indien al niet een ergernisje van me aan op te hangen.
Elf september is voor ons 11/9 en voor de Amerikanen 9/11. Het weze mij toegestaan om dat zeer verwarrend te vinden. Ik kan me voorstellen dat deze verschillende manier van dateren al menig misverstand heeft veroorzaakt. Als je vriendinnetje of je vriendje uit de Joenaaitut Steets laat weten dat zij of hij op 7/8 komt logeren, zullen ze niet op zeven augustus, maar al een maand eerder, op acht juli, aan je deur staan en dat kan in voorkomend geval voor verwikkelingen, ja zelfs voor onaangename verrassingen zorgen.
Ik pleit er dus voor om het dateren te standaardiseren, teneinde voortaan alle twijfel uit de wereld te helpen. De volgorde die wij gebruiken, dag/maand/jaar, lijkt me alleszins logischer dan de maand/dag/jaar van de overkant, dus stel ik voor dat de Amerikanen voor een keertje hun pedante zelfgenoegzaamheid opzijzetten, zodat we in de jaren die komen op 11/9 de duizenden slachtoffers van de teloorgang der New Yorkse Twin Towers kunnen gedenken.
De hondsdagen, die de ruggengraat van de zomer vormen, liggen achter ons. Met hondsdagen duidt men de doorgaans warmste periode van het jaar aan, tussen 20 juli en 20 augustus: de hoogzomer met andere woorden. In die periode komt de heldere ster Sirius van het sterrenbeeld de Grote Hond tegelijk met de zon op. Vandaar de naam. Ik heb er al eens eerder een pennenvruchtje aan gewijd en dat vinden jullie onder deze link: Hotdogs.
September ligt in het verschiet. De scholen oliën reeds hun poorten en vanmorgen hoorde ik heel in de verte enig geschal opklinken. Dat zal vermoedelijk de herfst geweest zijn, want volgens Felix Timmermans pleegt die op een hoorn te blazen. Nu ik erover nadenk, kan ik eigenlijk om het even wat met het oor waargenomen hebben. Een hoorn is niet het enige object waaruit geschal opstijgt. Het kan bijvoorbeeld ook uit een vuvuzela vandaan komen ─ spaar me! ─ of uit een trompetvogel, ja zelfs uit een olifantenslurf. Er zijn hier onlangs everzwijnen gesignaleerd en dus zou het me niet verbazen als er plots ook een kudde olifanten opduikt. De verrassingen zijn de wereld niet uit.
Ach, weet ik veel wat ik vanmorgen allemaal gehoord heb. Ik was nog niet helemaal wakker en verkeerde bovendien in een milde schemer. We hebben vannacht iets gevierd, maar ik herinner me niet meer wat. We, dat zijn een aantal mensenkinderen die ik aardig vind en zelfs graag mag. Af en toe bouwen we een spontaan feestje, waarvan het einde zich meestal in geheimzinnige nevelen hult. Dat was vannacht ook weer het geval.
Ik hoorde net wat gestommel in de logeerkamer en ik zou begot niet weten wie zich daar ophoudt. Wat kan het leven toch boeiend zijn!
