Tag: Froome

Uiterst uitputtende bezigheden

AUSTRALIA TENNIS OPENJaren geleden zag ik een jonge snaak in een soort zeeroversplunje een tennisveld betreden en daar een staaltje van zijn kunnen ten beste geven.
“Dat zal een grote worden”, voorspelde ik toen en ik ontpopte me meteen tot bewonderaar, fan en supporter van die knaap.
Ik heb gelijk gekregen, want de piraat in kwestie was Rafael Nadal, die gisteren al voor de negende keer de zogeheten Coupe des Mousquetaires ─ zijnde de trofee ─ van Roland Garros behaalde en het daarmee verbonden prijzengeld van ruim anderhalf miljoen euro (€ 1.650.000) mocht opstrijken, wat ik een schandalig hoog bedrag blijf vinden. Niemand heeft het hem ooit voorgedaan en het zal waarschijnlijk nog heel lang duren voor iemand het hem nadoet.

De wedstrijd tegen Novak Djokovic duurde zo’n drieënhalf uur, waarvan een niet gering aantal minuten in beslag genomen werd door de schier eindeloze reeks tics die Nadal tentoonspreidt, zoals bijvoorbeeld het correct neerpoten van drankflesjes, het penisknoedelen, het zweetwissen … Ik ben zelf ook niet helemaal vrij van aanwensels, maar ik kan hoegenaamd niet tippen aan de sortering hebbelijkheden die Rafael zich in de loop der jaren eigen gemaakt heeft. Sommigen noemen zijn gedrag onnozel, of zelfs ergerlijk, maar ik heb er wel aardigheid in en vind het zelfs enigszins aandoenlijk.

Ik heb de match helemaal uitgekeken en na afloop was ik compleet gesloopt. Je kon me aanvegen. Zo’n kamp is voor mij immers een uiterst uitputtende klus, omdat ik Nadal met mijn hele lijf en al mijn ledematen pleeg aan te moedigen, spartelend als de baarlijke duivel. Het is niet om aan te zien en mijn katten maken dan ook dat ze uit mijn buurt blijven.

Over een uurtje zal ik de televisie aanzetten om de tweede rit van de Dauphiné Libéré te volgen, die aankomt op een col buiten categorie: de Col du Béal. Ook bij de wielrenners heb ik een favoriet, met name Christopher Froome. Hij kan klimmen als een klipgeit en ik zal me allicht in zijn gezelschap naar boven worstelen, om compleet afgepeigerd de top te bereiken.

Ja, die pinksterdagen vergen wat van een sportief mens. Hèhè!