Tag: fenomenen

Foetsie

Ik ben er me terdege van bewust dat ik eigenaar ben van een lenige, ja zelfs breidelloze fantasie, die me nogal eens parten durft te spelen. Mijn trouwe lezers zullen zich ongetwijfeld herinneren dat ik in mijn eigen tuin ooit de geboorte van een vulkaan meende te aanschouwen – lees hieromtrent Bijna beroemd ─ om van de heksen, die ik in het schrijfsel Onrustbarend in hun blootste blootje op mijn gazon liet dansen, nog te zwijgen.

Nu is er te mijnent echter iets aan de hand dat mij grote zorgen baart. Onder mijn terras heb ik namelijk een soortement grondverzakking ontdekt en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat die put er met de dag groter en dieper uitziet. Zou zich daar een verdwijn- of zinkgat aankondigen, dat me binnen afzienbare tijd met mijn hele hebben en houden zal verzwelgen? Internet biedt talloze foto’s en filmpjes aan van dergelijke slokoppen en het lijkt me niet bepaald een gebeurtenis om naar uit te kijken.

Staat me hetzelfde lot te wachten als het jongetje hieronder?

plasspringer

Informationele privacy*

Ik stel met ongenoegen vast dat het leven me tegenwoordig in toenemende mate met het fenomeen cashback confronteert. Ik erger me niet alleen aan het feit dat men het Nederlands opnieuw en nog maar eens stiefmoederlijk behandelt, maar vooral aan de manier waarop het systeem in kwestie werkt en persoonlijke gegevens van me lospeutert.

Als je vroeger wat kocht, kon je soms van een korting genieten, die men onmiddellijk verrekende. Je betaalde het nettobedrag en daarmee was de kous af. Vandaag de dag kent men dergelijke reducties toe via het cashbacksysteem. Als je als klant de terugbetaling wil bekomen, moet je eerst de volle mep betalen, daarna een aantal formulieren terugsturen, met vermelding van persoonlijke gegevens, zoals bijvoorbeeld je coördinaten, je mailadres en je bankrekeningnummer, en vervolgens ongeveer een maand geduld oefenen.

De directe aanpak was wellicht te eenvoudig. Als de klant korting wil, moet hij daar wat voor doen. Voor niets gaat de zon op. Het zal eenieder duidelijk zijn waarom bedrijven zo gretig naar cashback overschakelen: men wil je je personalia ontfutselen, om daar in de toekomst de hemel weet wat mee aan te vangen. Wel, mij krijgen ze daar niet voor! Ik doe er niet aan mee en laat alles wat cashback is links liggen.

*Informationele privacy is de bescherming van persoonsgegevens, met name het recht om niet meer informatie over zichzelf te verstrekken en aan niet meer personen dan strikt noodzakelijk is, en het recht om te weten welke persoonlijke informatie er in omloop is, hoe die verzameld is en wat ermee gedaan wordt.

Rare effecten

piscatonelloDe meesten van jullie zullen weten dat men het ruisen van de branding kan horen in een kinkhoorn die men tegen het oor aangedrukt houdt. Romantische zielen, zoals ik, hebben vanzelfsprekend een passende verklaring voor dit verschijnsel verzonnen: de schelp in kwestie zou last hebben van heimwee naar de zee en in zijn verzuchtingen het geluid van de golven imiteren.

De meesten van jullie zullen echter geen kennis dragen van een gelijkaardig fenomeen. Als je je oor tegen het been van een volslagen onbekende aandrukt, zul je die persoon op enigszins nijdasserige toon horen zeggen: “Wat ben jij in vredesnaam aan het doen?” Of iets van die strekking.

Probeer het maar eens.

Naar de seksboerderij

Ik vergezelde een vriendin naar een hoeve met een winkeltje, waar een forse boerin met rode appelwangen de voortbrengselen van het land en de dieren aan de man en de vrouw pleegt te brengen. Zij was echter afwezig en daarom nam haar echtgenoot het handeltje waar. Hij bleek een ietwat boerse boer te zijn, die nogal wat schunnige praatjes in de aanbieding had, hetgeen vooral tot uiting kwam toen mijn vriendin kenbaar maakte dat ze een paar komkommers wilde. Samen met de pruim, de vijg en de banaan blijft deze vrucht een schier onuitputtelijke bron van plat vermaak. De boer vond zichzelf alleszins de leukste thuis en in de belendende percelen of, om even bij het onderwerp te blijven, hij dacht dat hij net zo populair was als een komkommer in een vrouwengevangenis.

spuitkomkommer─”In de serre groeit er een vrucht …” zei hij.
─”Loop heen!” onderbrak ik hem. “Groeien er hier vruchten?”
Hij keek me aan alsof ik een giftig reptiel was en vervolgde:
─”De spuitende komkommer noemen ze die. Als hij rijp is en en je raakt hem aan, spuit hij zijn zaad …”
─”Een komkommer met een orgasme!” proestte ik het uit. “Het wordt een late oogst dit jaar. De komkommers willen maar niet klaarkomen. Jij hebt ook een razende fantasie zeg. Spuitende komkommers. Je verzint ze ter plekke.”
─”Kom mee!” zei hij.

Die spuitende komkommer bestaat dus echt. Ik heb hem met mijn eigen ogen gezien. Hij hangt daar onschuldig aan een struikje te hangen, maar zodra je hem aanraakt om hem te plukken, ontploft hij als het ware en schiet hij met grote kracht zijn zaad de wereld in. In het Latijn heet hij Ecballium elaterium en als jullie het fenomeen ook willen aanschouwen, kunnen jullie op internet tal van filmpjes vinden.

Zouden er ook sprinkhennen bestaan?

Egypte wordt geteisterd door een sprinkhanenplaag. In dichte drommen zijn naar schatting dertig miljoen van die griezels tijdens het voorbije weekend in de buurt van Caïro neergestreken. Het Egyptische ministerie van Landbouw heeft vanzelfsprekend de grote middelen ingezet om het hoofd te bieden aan deze invasie en het duurde dan ook niet lang of ze kwamen met een geruststellende mededeling.

sprinkhanen

Ik heb daar toch een paar opmerkingen bij:

1. 17.452 gesneuvelden op een totaal van 30.000.000 mansch… eh … sprinkhaanschappen vind ik allerminst een resultaat waarmee men kan uitpakken.
2. Hoe kunnen ze het aantal slachtoffers zo nauwkeurig bepalen?
3. “Nearly 17.452”, beweren ze. Wat is dat nu voor nonsens? Als je een precies getal opgeeft, hoort daar geen ‘bijna’ of ‘ongeveer’ bij, want dat sorteert een onnozel effect. Bijna en ongeveer gebruikt men enkel bij een rond getal dat het werkelijke aantal benadert: in dit geval dus bijna 17.460 of ongeveer 17.400).

Zo! Ik heb mijn portie muggenziften weer gehad en kan me nu met opgewekt gemoed aan de dagtaak wijden.

Let op je woorden!

Als ik in een gesprek iets verkondig en mijn toehoorders staren me aan alsof ik een buitenaards wezen ben ─ hetgeen vanwege mijn ongebreidelde fantasie niet zelden gebeurt ─ durf ik mijn bewering al eens te staven met:
“Er mag een ruimtekei op mijn kop vallen als het niet waar is.”
Ik gebruik ruimtekei, omdat ik moeite heb om meteorieten, asteroïden, planetoïden en wat dies meer zij uit mekaar te houden.

Naar aanleiding van de gebeurtenissen van gisteren heb ik echter besloten om voortaan wat minder lichtvaardig met die woorden om te springen en me van een andere uitdrukking te bedienen:
“Ik mag een tweede navel krijgen als het niet waar is.”

Bestaan er eigenlijk mensen met twee navels? Ik ben al aan het googelen.

Koudwatervrees

asteroideVanmorgen joeg een als krantenkop vermomde onheilstijding me de koude koorts op het lijf: A giant asteroid is set to buzz Earth next week.

De asteroïde Toutatis, die op een reusachtige pinda lijkt en zomaar eventjes 4,46 kilometer lang en 2,5 kilometer breed is, zal naar verluidt volgende week ─ meer bepaald op 12 december ─ rakelings langs onze aardkloot scheren. Deze mare haalde een lelijke streep door mijn rekening. Volgens de Maya’s zou de wereld het nog tot 21 december uitzingen, maar nu wilde een vermaledijde en overmaatse pinda ons van die laatste week beroven. Er stak een licht onbehagen in me op, want ik heb nog zoveel te doen.

Ik las verder en vernam zodoende dat het feitelijk zo’n vaart niet zou lopen. Toutatis zal ons tot op ongeveer 6,9 miljoen kilometer benaderen en dat is meer dan 18 keer de afstand van de aarde naar de maan. Dat noemen astronomen rakelings scheren. Het zal eenieder duidelijk zijn dat zij de dingen nogal groots zien en bovendien licht ten prooi vallen aan overdrijving.

Zo, en nu nog even het appeltje van die Maya’s schillen.

Watersnoodje

De mysterieus om zich heen woekerende natuur die me omringt, is meestal een verzachtende omstandigheid, maar vandaag is dat niet het geval. Het is immers echt lamlendig weer en de beek achter mijn woning, die normaliter onverdroten pleegt voort te huppelen langs met mos begroeide stenen en zodoende een in hoge mate romantisch kabbelen teweegbrengt, is vannacht buiten haar oevers getreden. Het wassende water bedreigt inmiddels mijn tuinhuis. Wellicht zullen zieltogende herfstblaren een verstopping veroorzaakt hebben, want er zijn in deze streek geen dieren gesignaleerd die zich met het opwerpen van dammen onledig houden, zoals bijvoorbeeld bevers.

laarzenIk moet dus het huis uit, om de prut en de drab te trotseren, wat ik niet eens erg zou vinden, ware het niet dat ik ook rubberen laarzen zal moeten aantrekken. Er bestaan geen woorden die kunnen beschrijven wat voor een hekel ik aan dergelijk schoeisel heb. Slobber flotsj slobber flotsj.

Ik zit me trouwens af te vragen wat de uitdrukking ‘buiten de oevers treden’ eigenlijk bij overstromingen komt doen. Als ik het zo bekijk, komt daar bitter weinig treden bij te pas. Water heeft namelijk geen voeten, maar dat wisten jullie ongetwijfeld al. Allez, ik ben weg … slobber flotsj slobber flotsj …