Tag: bloggen

Achter de schermen

Tussendoortje

Ze hebben zich geruime tijd koest gehouden, maar nu hervatten ze kennelijk het offensief. Ze, dat zijn de spammers die mijn commentaarbox bestoken met nonsens omtrent penisverlengingen, erectiepillen en meer van dat fraais. Het loopt werkelijk de spuigaten uit. Ik heb het hier namelijk niet over een paar berichten die zo nu en dan mijn blog binnendwarrelen, maar over tientallen, ja zelfs honderden indringers per dag. Gelukkig beschik ik over het weergaloze Akismet, dat er in de achtergrond in slaagt om al die pseudocommentaren naar een zijspoor te rangeren, waar ik ze per muisklik naar de verdoemenis en de prullenbak kan helpen, zodat niemand behalve ik ze te zien krijgt. Het blijft behelpen natuurlijk. Ik moet toch altijd even controleren of er niet een rechtmatige commentator tussen de spam verzeild is geraakt, want dat gebeurt af en toe. Voorlopig kijk ik het nog even aan, maar als het zo doorgaat, zal ik genoodzaakt zijn om de commentaarbox tijdelijk af te sluiten.

Ik blijf nog even bij het onderwerp dat ik net al bij de kop had. Sommigen van jullie zullen het reeds gemerkt hebben: na het plaatsen van een commentaar krijg je op mijn blog nu vijf minuten de tijd om desgewenst de tekst ervan te corrigeren. Ik zal wel niet de enige zijn die na het doorseinen van een bericht plots een tik- of een stijlfout opmerkt en geërgerd vaststelt dat het verbeteren ervan onmogelijk is. Op Uilenvlucht kan dat nu wel en ik hoop dat ik op die manier zo nu en dan iemand een irritatietje kan besparen.

Ik hou het weliswaar een beetje stil, maar desalniettemin heb ik jullie waarschijnlijk al verklapt dat ik kan toveren. Het zal dan ook niemand verbazen dat ik daar op mijn blog gebruik van maak. Af en toe zal er hier helemaal bovenaan een balkje met een in meer of mindere mate belangrijke mededeling verschijnen, waarvan de kleur afhankelijk is van mijn gemoedsstemming of van de politieke voorkeur waaraan ik op dat moment onderhevig ben. Vandaag, bij wijze van voorbeeld, is dat dus geel en zwart, omdat ik Vlaming ben. De balk blijft tien seconden zichtbaar en verdwijnt dan helemaal vanzelf in het niets. Jullie kunnen die echter naar believen opnieuw tevoorschijn halen door het pijltje in de rechterbovenhoek aan te klikken.

Waar is de draad, dat ik hem opvat?

Handel en wandel

Heureux qui, comme Ulysse, a fait un beau voyage …((Beginvers van een gedicht van Joachim du Bellay))

Net als de roemruchte Ulysse ─ die we in het Nederlands Odysseus plegen te noemen ─ het me in lang vervlogen tijden heeft voorgedaan, ben ik teruggekeerd van mijn zwerftocht langs de met losse hand uitgestrooide eilanden, die zich in de buurt van Griekenland uit het aanhankelijke blauw van de zee verheffen.

Het is mooi geweest, maar geluk moet nu eenmaal de bitterzoete smaak van eindigheid hebben.

De batterij is opgeladen. Mijn hersens zijn weer opgestart. Vanaf morgen sta ik opnieuw op de blogbarricaden.

Op mijn paasbest

Tussendoortje

Het is gebruikelijk dat we rond deze tijd – het begin van de lente – een nieuw geluid produceren. Voor één keer wil ik echter van deze gewoonte afwijken en Uilenvlucht van een nieuw uiterlijk voorzien.

Naar aanleiding van wat ik gisteren schreef, was ik toch niet helemaal tevreden over de manier waarop mijn blog zich openbaarde aan de vele honderdduizenden ─ het kunnen er ook een paar minder zijn ─ die me per mobieltje bezoeken en de nog eens vele honderdduizenden ─ mag het ook wat meer zijn? ─ die dat per tablet doen. 
“Allez vooruit! Een nieuw geluid!” dacht ik, want ik kan ook nog dichten zonder zwichten en zonder mijn gat op te lichten.

Zoals ik hierboven al meldde, heb ik dat geluid gelaten voor wat het was. In plaats daarvan hees ik Uilenvlucht in een nieuw thema, dat aan alle vereisten van het ‘responsive webdesign’ voldoet en dus ook aan mobiele bezoekers een optimale ervaring moet bieden. Vervolgens streek ik nog wat van mijn veren glad en toen herrees Uilenvlucht als een feniks uit zijn as.

metamorfose

Metamorfose

Sprokkels

Als je aanwezig bent op internet, met een website of een blog, moet je er vandaag de dag voor zorgen dat je geesteskind ‘responsive’ is, zoals dat in het Nederlandsonvriendelijke jargon heet. In duidelijkere taal wil dit zeggen, dat hetgeen je aan het wereldwijde web toevertrouwt en aan de kostgangers der aardkloot aanbiedt net zo goed fraai moet ogen als rimpelloos functioneren, met wat voor medium je het ook bekijkt.

Wil je weleens zien en ervaren hoe anderen jouw website of blog gepresenteerd krijgen op hun mobieltjes, smartphones, tablets van diverse formaten, laptops, notebooks of pc’s, dan moet je gewoon even deze link aanklikken ─ Responsive Web Design Tool ─ daar de URL (het adres) van jouw website of blog invoeren, of plakken, en hopla … het wonder zal zich voor jullie ogen voltrekken.

Na verguizen komt verhuizen

Tussendoortje

Twee muizen
gaan verhuizen;
ze nemen alles mee:
een grote, dikke pee,
een klein stukje peperkoek
en een lappetje uit vaders broek.

Het kniedicht hierboven heeft eigenlijk niets uit te staan met wat volgt, maar het schoot me te binnen toen ik dit schrijfsel van een titel voorzag. Het is het eerste versje dat ik voorgeschoteld kreeg toen ik helemaal uit Argentinië in Vlaanderen belandde en het is me altijd bijgebleven. Mocht iemand van jullie weten wie het geschreven heeft, dan zou ik dat graag vernemen.

Verheug jullie allen en wees blijde! De aanslepende problemen met mijn blog, waardoor Uilenvlucht soms moeilijk of zelfs helemaal niet te bereiken was, zouden nu van de baan, ja zelfs uit de wereld moeten zijn. Voor alle zekerheid houd ik de vingers gekruist en klop even af. Het bedrijf dat, weliswaar tegen betaling, het gastheerschap van mijn blog waarneemt en ervoor dient de zorgen dat alles van een leien dakje loopt, heeft mijn hele hebben en houden eindelijk naar een moderne netwerkcomputer gemigreerd, waardoor de oprispingen en het hikken me bespaard zullen blijven.

Dat beweren ze althans en ik mag het van harte hopen.

Zo trots als een ouwe aap

Formidastisch

Het zal jullie wellicht niet ontgaan zijn dat ik even uit de roulatie was, of dat er hier op zijn minst een ongebruikelijke stilte heerste. Ik vrees dat dit in de toekomst vaker zal gebeuren. Nee, er is niets ernstigs met me aan de hand ─ prijs de hemelen! ─ maar ik ben erin geslaagd om een nogal arbeidsintensief vertaalcontract buit te maken en binnen te rijven. Het is een minder leuke, maar wel lucratievere bezigheid dan het bijhouden van een blog, waar geen droog brood mee te verdienen valt. Helaas is het ook een activiteit die me in een dwangbuis van tijdslimieten kluistert, waardoor het schrijven van een aardig stukje soms in het gedrang zal komen. Ik probeer alleszins de kerk in het midden te laten en er het beste van te maken.

Op mijn pc draait een uitermate handig programmaatje, dat zo nu en dan een venster met een in meer of mindere mate belangrijke mededeling laat verschijnen. Daarnet kreeg ik te lezen dat het straks, om halfacht, vier jaar geleden zal zijn dat ik mijn laatste sigaret opstookte. Ik ben niet licht geneigd om prat op iets te gaan, maar dat het me gelukt is om het verfoeilijke roken af te zweren, vervult mij nog steeds met kolossale trots … en dat wou ik toch even gezegd hebben.

De rapen zijn gaar!

Humeurpijn

Druk op ’t knopje! Ik wil eruit!

Men kan vandaag beter niet bij me in de buurt komen, want ik ben alleen met een afstandsbediening te benaderen. Ik ben nochtans een duldend mens, maar er zijn grenzen. Ze maken de duivel in me wakker.

Ze, dat zijn mensen en bedrijven die ’t laten sloffen en er de kantjes aflopen, of zelfs extreme lamlendigheid aan de dag leggen, indien ze al geen blijk geven van onkunde. Ik ben heus niet zo gauw aangebrand, maar toch heb ik me vanmorgen omstandig opgewonden over de amateuristische wijze waarop men mijn blog herbergt. Er gaat geen dag voorbij of er zijn problemen met de bereikbaarheid van Uilenvlucht. Soms komt de verbinding tergend traag tot stand en regelmatig ook helemaal niet. Deze krakkemikkige dienstverlening sleept nu al enkele maanden aan en mijn talloze (dure) telefoontjes en e-mails hebben hoegenaamd niet voor beterschap gezorgd. Ja, ze zijn bereid om mijn domein naar een andere server over te brengen en ze willen dat zelfs kosteloos doen, maar dan moet ik wel zelf mijn hele blog overzetten en nieuwe mailboxen aanmaken. Het zal aan hun vette kloten zijn! Ik ben niet van plan om opnieuw mijn kostbare tijd aan het verhuizen van mijn blog te spenderen. Toen ik ruim een jaar geleden van wordpress.com naar een blog in eigen beheer overstapte, heb ik daar ruim een week aan besteed en ik zie het echt niet zitten om dat nog een keer te doen. Dat heb ik ze vanmorgen ook met zoveel woorden medegedeeld:

… Als ik van het probleem verlost wil raken, dien ik dus weer tijd te spenderen om mijn website naar een nieuw pakket over te zetten. Is dat niet een beetje de verkeerde wereld? Alsof het mijn schuld is dat ik op een server zit die niet naar behoren blijkt te werken en er maar voor moet opdraaien ook.
Ik heb tijd noch zin om me met het overzetten van mijn weblog, met ap- en dependenties, bezig te houden, dus ben ik het niet eens met de door u voorgestelde oplossing. Ik hoef niet de dupe te zijn van iets wat bij u spaak loopt.
Ik hoop dat u alsnog met een beter voorstel op de proppen komt.

Kijk, als ik voor iets moet betalen wil ik ook waar voor mijn geld krijgen. Zo simpel is het. Mijn blog heeft tien maanden zonder noemenswaardige oprispingen gefunctioneerd en ik verwacht dat dit zo blijft. Als zij daar niet voor kunnen zorgen, zal ik me tot een andere gastheer wenden en wil ik mijn geld terug. Ik heb gezegd. 

Kwelduivel

Humeurpijn

captchaEr gaat geen dag voorbij of ik raak behoorlijk geïrriteerd door Captcha. Jullie weten ongetwijfeld wat ik bedoel: die verzameling starnakelzatte letters waarmee sommige blogplatforms willen vermijden dat er spam in de commentaren terechtkomt. Ik krijg iedere keer de riebels als ik zo’n combinatie moet intikken, want ik ben echt niet goed in het uitpluizen ervan. Het gebeurt uiterst zelden dat het bij mij van de eerste keer raak is. Meestal moet ik een tweede, of zelfs een derde poging ondernemen en dan gebeurt het nog dat ik de plank missla en men me danig op stang jaagt met de ietwat laconieke mededeling dat de code verkeerd is. Ça fait monter ma moutarde! Ik krijg er dolle drift van.
“Krijg godverdomme het schijt!” roep ik dan gramstorig, of iets van gelijke strekking.

Het is me een raadsel waarom niet iedereen het gebruiksvriendelijke en in hoge mate accurate Akismet gebruikt, zoals bijvoorbeeld WordPress dat doet. Als je op een van hun blogs een commentaartje neerpoot, merk je niks van de spamcontrole die zich op de achtergrond voltrekt en hoef je je dus niet blauw te ergeren aan een stelletje benevelde cijfers en letters, die je het leven zuur maken.

Bloggen moet plezierig blijven. Commentaar geven ook.

‘t Was weer kapot

Humeurpijn

Mijn excuses voor de herhaalde kinken in de kabel, die telkens weer het bereiken van mijn blog onmogelijk maken. Als het aan mij lag …

… maar het ligt niet aan mij. Het bedrijf dat ervoor moet zorgen dat Uilenvlucht zich voor jullie ogen ontvouwt, tegen betaling welteverstaan, maakt er zich al een paar weken met de Franse slag van af en daar ben ik hoegenaamd niet mee in mijn sas. Ik zal niet blijven aanmodderen.

Neem me deze storende storingen a.u.b niet kwalijk.