Tag: aardrijkskunde

Dwalen is menselijk

navigatieOmdat ik af en toe de neiging heb om me tijdens fietstochten op onbekend terrein te wagen, of weggetjes van een lagere prijscategorie in te slaan, heb ik me een navigatiesysteem aangeschaft dat ik op mijn rijwiel kan monteren.

Ik las aandachtig de gebruiksaanwijzing, klikte het toestel vast op het stuur van mijn fiets en begaf me op weg, erop vertrouwend dat de satellieten hoog boven me een oogje in het zeil zouden houden en me waar nodig in goede banen leiden.

Alles verliep opperbest en ik vermocht me moeiteloos te oriënteren, tot het ingenieuze instrument opeens een piepgeluidje slaakte en schielijk uitdoofde, om even later opnieuw te ontwaken en me een kaart van de Vogezen voor te schotelen. Ik had weliswaar al flink wat kilometers gemaakt, maar ik kon me toch heus niet voorstellen dat ik in Frankrijk terechtgekomen was, dus begon ik verwoed op allerhande knopjes te drukken, waardoor het ding eerst op tilt sprong en er vervolgens doodleuk de brui aan gaf.

Ik was compleet het noorden kwijt en diende bij de eerste de beste woning aan te bellen, om daar de weg te vragen.

Ik ben een hopeloos geval.

Foetsie

Ik ben er me terdege van bewust dat ik eigenaar ben van een lenige, ja zelfs breidelloze fantasie, die me nogal eens parten durft te spelen. Mijn trouwe lezers zullen zich ongetwijfeld herinneren dat ik in mijn eigen tuin ooit de geboorte van een vulkaan meende te aanschouwen – lees hieromtrent Bijna beroemd ─ om van de heksen, die ik in het schrijfsel Onrustbarend in hun blootste blootje op mijn gazon liet dansen, nog te zwijgen.

Nu is er te mijnent echter iets aan de hand dat mij grote zorgen baart. Onder mijn terras heb ik namelijk een soortement grondverzakking ontdekt en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat die put er met de dag groter en dieper uitziet. Zou zich daar een verdwijn- of zinkgat aankondigen, dat me binnen afzienbare tijd met mijn hele hebben en houden zal verzwelgen? Internet biedt talloze foto’s en filmpjes aan van dergelijke slokoppen en het lijkt me niet bepaald een gebeurtenis om naar uit te kijken.

Staat me hetzelfde lot te wachten als het jongetje hieronder?

plasspringer

Vanmorgen miauwde het nog

Ik mag hier niet schrijven dat ik verleden zaterdag over berg en dal fietste, want dan neem ik een loopje met de waarheid. In West-Vlaanderen verrijzen er immers geen geografische ongemakken die de naam berg verdienen en waar geen bergen zijn, ontbreken logischerwijze ook de dalen. Nu hoor ik in het zuiden van de Belgische kustprovincie gelijk enig protest opklinken. Daar gaat men immers prat op enkele uitstulpingen in het landschap, waaraan men in een vlaag van grootheidswaan, om niet te zeggen verstandsverbijstering, de kwalificatie berg verleend heeft. Wie ooit een majestueuze Alp of een indrukwekkende Pyrenee aanschouwd heeft, zal echter meewarig het hoofd schudden als deerniswekkende keutels zoals de Rode Berg, de Zwarte Berg, de Scherpenberg, de Monteberg en de Kemmelberg aan de horizon opdoemen.

Maar goed, ik bevond me helemaal niet in het zuiden van West-Vlaanderen, maar in noordelijker gebied, meer bepaald in de lommerrijke bossen van het Brugse Ommeland. Al fietsend passeerde ik een aan een boom bevestigde boodschap, die ik vanwege de fenomenale snelheid die ik ontwikkelde niet vermocht te lezen.

poesje1

Ik was al bijna een kilometer verder toen de mij aangeboren nieuwsgierigheid de kop opstak. Ik hoef heus niet van alles het fijne te weten, maar het scheelt toch niet veel. Ik keerde op mijn stappen … eh … ik keerde terug om het bericht te bezienswaardigen.

poesje2

Tja, wat moet een mens daar nu van zeggen? Denkt de schrijver ervan nu echt dat de dader zich kenbaar zal maken, of is het gewoon een retorische vraag van iemand die even woede wil spuien en verdriet van zich afschrijven?

Toen ik mijn weg vervolgde, hoorde ik de boom zachtjes kreunen: “Wie heeft er die ellendige haken in mijn bast geschoten?”

Prummeltjes

Sport

Rob Ruijgh is een wielrenner en hij woont in de buurt van omloop van de Amstel Gold Race. Nogal wiedes dus dat hij gisteren aan die wedstrijd mocht deelnemen. Dat heet in het jargon: voor eigen volk rijden, of in zijn achtertuin fietsen.

De zon zette haar beste straaltje voor en het parcours was niet alleen bezaaid met allerhande hindernissen en obstakels, maar kronkelde bovendien als een aal in doodsnood doorheen het fraaie landschap. Gelukkig lag het wegdek er over de volle 250 kilometer kurkdroog bij. Of toch niet helemaal. Eén grote plas had zich weten te handhaven en het was in die poel dat de lokale vedette tijdens een valpartij neerstreek, om er vervolgens als een modderduivel uit op te rijzen. Dat noem ik mooi mikken.

Ik mocht van mijn moeder nooit met andermans ongeluk of tegenslag lachen, maar soms ben ik ongehoorzaam.

Aardrijkskunde

Dankzij Saartje Vandendriessche, die met de haar aangeboren charme en een vaak spitsvondige bindtekst de verschillende onderdelen van het televisieprogramma Vlaanderen Vakantieland aan elkaar rijgt als ware het een parelsnoer, ben ik me er eindelijk van bewust dat het maar pover gesteld is met mijn aardrijkskundige kennis. Ik ben er al mijn hele leven van overtuigd dat de deelstaat Vorarlberg zich in het uiterste westen van Oostenrijk bevindt, edoch Saartje heeft me toch maar mooi duidelijk gemaakt dat ik er vies naast zit. Ze beweerde met grote stelligheid en op een toon die geen tegenspraak zou dulden: Vorarlberg is het meest oostelijke puntje van Oostenrijk.

Of was ze even het noorden kwijt?

oostenrijk

Spottershuisje brandt ook

Ik bezoek af en toe een website waar men graag de draak steekt met en zich verkneukelt in de blunders en flaters die men her en der op internet aantreft. Onlangs waren ze geestig ten koste van een bankier die het adjectief astronomisch abusievelijk door gastronomisch verving. Terwijl ze daar de spot mee dreven, gingen ze echter zelf in de fout en niet zo’n klein beetje: met één pennenstreek veegden ze immers de stad Antwerpen van de Belgische kaart en verhuisden die naar … het Koninkrijk der Nederlanden. Als miskleun kan dat tellen.

antwerpen

Die volksverhuizing bleef vanzelfsprekend niet onopgemerkt. Men publiceerde ootmoedig een rectificatie en Antwerpen kreeg opnieuw zijn rechtmatige plaats in Belgenland toebedeeld. Of we daar nu eigenlijk echt blij mee zijn, laat ik in het midden. De troostende toevoeging dat het Belgische bier veel beter is dan dat van onze noorderburen is wel een opsteker natuurlijk.

antwerpen2