Omtrent

Mensen die uit de hengstenbron gedronken hebben ─ en daar hoor ik bij ─ zullen het aarzelende donker van een dag die nog niet wil wijken vaak het hazengrauwen of de uilenvlucht noemen. Ik blijf het prachtige woorden vinden en aangezien de avondschemering mijn favoriete tijdstip is, kreeg mijn weblog Uilenvlucht als naam.

Ik heb een leeftijd bereikt waarop zowel geboorte als dood ver weg lijken en dus kan ik mezelf niet langer voorliegen dat ik jong ben. Gelukkig worden mensen met het verstrijken der dagen interessanter. Er zijn immers meer lagen af te pellen.

De dartele jaren en een nogal stormachtige jeugd vol galante avonturen liggen achter me. Ik heb mijn lidmaatschap bij de gilden van de nachtbrakers, de fuifbeesten, de wilde stappers en de globetrotters weliswaar nog niet opgezegd en probeer voortdurend mooie momenten bij mekaar te sprokkelen, maar ik ben geen onstuimige tafelspringer meer. Ik gedraag me steeds vaker als een stille in den lande en leid een eerder onopvallend bestaan in het pretpark Vlaanderen, in zo’n dorp dat nog net niet dood is. Mijn dagen breng ik veelal thuis door, waar ik me met scheppende arbeid en taal onledig houd. Niets is beter dan betaald te worden voor iets waarvan je geniet.

Mijn sanctum sanctorum is een vrolijk ontregeld vertrek, waar ik aan een omvangrijke schrijftafel mijn beroepsbezigheden verricht, omgroeid door uitpuilende boekenkasten, die onderdak verschaffen aan falanxen literatuur en een overzichtstentoonstelling van snuisterijen en dingsigheden.

Voor andere kijkjes in mijn leven verwijs ik naar mijn blog, waar alle aspecten van mijn persoontje ─ zelfs de minder fraaie ─ aan bod zullen komen, zij het mondjesmaat.

Desgewenst kunnen jullie me ook op Twitter volgen. Geef de olijke vogel hieronder een opkontje per muisklik en dobber in mijn kielzog.