“Ik moet me werkelijk inhouden om niet in barsten uit te lachen”, zei de man.
Ik vond het best wel jammer dat hij zich inhield, want ik had toch echt eens willen zien hoe het in barsten uitlachen in zijn werk gaat.
De supermarkt waar ik klant ben, maakte reclame voor extra observerend keukenpapier.
Ze zullen ongetwijfeld absorberend bedoeld hebben, maar anderzijds kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ik in mijn keuken in de gaten wordt gehouden.
Ik kocht iets op internet en het bedrijf in kwestie verzekerde me dat de verzendkosten gratis waren.
Tja, als ze bedoelen dat het verzenden gratis is, zijn er geen verzendkosten. Kosten zijn immers nooit gratis.
In het restaurant had een jongeman plaatsgenomen aan een belendende tafel. Ik vond hem er niet al te snugger uitzien, maar ik vergis me wel vaker in iemands uiterlijk. Hij bestelde een tornado. Ik zat te beven als een riet, maar tot mijn opluchting bracht de kelner hem een tournedos.
“De winnaar had bijna meer dan 3 minuten voorsprong”, zei de verslaggever.
Bijna meer dan 3 minuten … Ik pijnig mijn hersens, maar ik raak er niet wijs uit.
“De film werd overladen met tal van prijzen”, zei de omroepster. “Ongeveer vijftien om precies te zijn”.
Ongeveer vijftien om precies te zijn … Ik pijnig ten tweeden male mijn hersens, maar ik raak er wederom niet wijs uit.
