Hou het een beetje stil, wil je?

Een vrouw kan zonder twijfel een geheim bewaren, als haar maar niet verteld wordt dat het een geheim is.
Sidonie Gabrielle Colette

Twee roddeltantes … eh … vrouwen zaten op een bank in het park en hielden een kwieke stroom van opgeruimd gebabbel gaande. Ze waren er zich niet van bewust dat ik meeluisterde. Hun gesprek veranderde opeens van coupe, omdat een van de dames overging tot het doen van een vertrouwelijke mededeling en te dien einde haar stemvolume wat verminderde, maar niet in die mate dat ik het gesprek niet meer kon volgen. Ze had uit betrouwbare en dus goede bron vernomen dat er bij een notabele ingezetene van het dorp ─ ze noemde de man bij naam, maar dat doe ik hier dus niet ─ pancreaskanker vastgesteld was, waardoor de toekomst er voor hem allesbehalve rooskleurig uitzag.
─”Oed het vo joen, hè!” bezwoer ze haar gesprekspartner, hetgeen West-Vlaams is en zoveel betekent als ‘hou het een beetje stil’.
─”Vaneigens!” stelde die haar gerust.
 
Ze gingen beiden huns weegs en ik dobberde in het kielzog van de nieuwe draagster van het geheim, die luttele minuten later een vriendin ontmoette, haar hartelijk begroette en meteen daarna zei: “Zeg, heb je ’t al gehoord van …” Ze noemde de naam van de notabele, hetgeen ik dus niet doe, want de arme man is op sterven na dood.

The Author