In een vroeger leven heb ik hier de loftrompet gestoken over en wierook gebrand voor de pechverhelping voor fietsers van de VAB. Lees in dit verband Fietsbijstand en Een heugelijke tijding. Ik vrees dat ik wat voorbarig geweest ben met mijn tuitingen. Er is me namelijk een minder prettige ervaring met deze dienst te beurt gevallen en dat wil ik toch even aan jullie kwijt. Als het slecht is, zeg ik het ook.
Tijdens een van mijn talloze zwerftochten hoorde ik plots een onheilspellend geluidje en meteen daarna ging mijn fietszadel letterlijk te gronde. Ik kon dat ding geen ongelijk geven. Als ik iedere dag van mijn lieve leven onder een mannenkont diende te slijten, zou ik er ook de brui aan geven. Ik bevond me in Nergenshuizen. Gelukkig had mijn mobiel GPS aan boord, zodat ik haarfijn kon bepalen op hoeveel graden, minuten en seconden noorderbreedte en oosterlengte ik aan het onheil ten prooi gevallen was. Voorzien van die gegevens telefoneerde ik naar de alarmcentrale van de VAB, waar ik het luisterend oor van een meisje of een vrouw vond.
“Een ogenblikje”, zei ze, nadat ik haar tekst en uitleg had verschaft over wie ik was en wat er met me scheelde.
In afwachting trakteerde ze me op het soort pokkenherrie dat sommigen muziek noemen, maar daar hoor ik niet bij.
Haar ogenblikje duurde iets meer dan drie minuten en toen kwam ze met de verrassende mededeling dat er geen bijstand voorzien was voor een gebroken zadelpen en dat ik me tot een fietsenmaker diende te wenden. Ik protesteerde heftig en argumenteerde me ongeveer de ziel uit het lijf, maar ze liet me gewoon aan mijn lot over.
Na een wandeling van zes kilometer kon ik me eindelijk opnieuw in een zadel hijsen en huiswaarts fietsen, waar ik me meteen in de Algemene Voorwaarden van de VAB-fietsbijstand verdiepte en onder veel meer las:
De immobilisatie moet ontstaan zijn uit een ongeval, een technisch defect, een lekke band, batterijprobleem, vandalisme, diefstal of poging tot diefstal.
Indien de fiets ter plaatse niet door de VAB-wegenwachter terug rijklaar kan worden gemaakt, heeft men recht op één gratis vervoer van de aangesloten fiets. De fiets wordt gebracht naar de plaats die het meest geschikt is voor de herstelling. De bestuurder kan tijdens deze rit meerijden naar de bestemming van de fiets.
Ik heb meteen de klachtendienst gebeld en hen gezegd dat een gebroken zadelpen wel degelijk een technisch defect is, dat ik dus recht had op de hulp van een wegenwachter en dat die me, als hij het zadel niet kon herstellen, naar een fietsenmaker had moeten brengen. Men verzekerde me dat men de zaak nauwgezet zou onderzoeken en dat ik binnen de tien weken een antwoord mocht verwachten. Tien weken?! Daar zal je op zitten wachten. Voor iets dat zo klaar en helder is als geslepen glas!? Werken ze bij de VAB nog met perkamentrollen en vederpennen misschien?
Ik heb niet gekregen waar ik recht op had en dat zullen ze moeten compenseren. Zeker weten!
