Krentenwater

We mogen dan wel denken en beweren dat het IQ van blonde dames en meisjes lager is dan hun lichaamstemperatuur, maar gisteren zag ik een mannelijke en zwartharige quizkandidaat op de Britse televisie, die dacht dat Fellatio een karakter van Shakespeare was. Ik maak vanzelfsprekend een grapje. Men vroeg hem naar de definitie van sommelier en zijn antwoord luidde: een land in Afrika. Voortaan is de wijnmeester in een restaurant dus een ’somalië’.

Door zijn toedoen schoot me een voorvalletje van enkele maanden geleden te binnen.

Een andere man, evenmin blond, had mij een dienst bewezen en daarom wilde ik hem uit erkentelijkheid samen met zijn echtgenote op een etentje trakteren. We zaten in een aardig eethuisje en hadden eensgezind vis gekozen, dus liet ik een niet bepaald goedkope wijn van allerminst vulgaire komaf aanrukken: een Pouilly-Fuissé. Ik ben allesbehalve een wijnkenner en speelde het onvermijdelijke proeven door aan mijn gast, die er zich op liet voorstaan dat hij behoorlijk wat van het edele vocht afwist.

─“Een aardig landwijntje”, smakte hij nadat hij een lachwekkende versie van oenologische poespas ten beste gegeven had.
─“Landwijntje?!” Mijn stem kikste van verontwaardiging en ik verslikte me bijna. “Durf jij dat van een Pouilly-Fuissé te zeggen?”
─“Lezen kan ik ook,” kawauwde die kwakkel met een arrogant trekje om de neus, “maar op die etiketten drukken ze wat ze willen. Dit ’spul’ is volgens mij een tikkeltje te fuissé om een echte Pouilly te zijn.”
─“Ja, dat vind ik eigenlijk ook!” kwaakte zijn echtgenote die nog niet eens van de wijn geproefd had.

Waarop ik me in ijltempo naar de toiletten repte, want mensen met een muggenbrein hoort men niet in het openbaar uit te lachen.

Een tikkeltje te fuissé … Het zal wel. Mijn Douwe was vanmorgen iets te Egberts en de bananen die ik onlangs kocht, waren een beetje te Chiquita.

The Author