Omdat ik af en toe de neiging heb om me tijdens fietstochten op onbekend terrein te wagen, of weggetjes van een lagere prijscategorie in te slaan, heb ik me een navigatiesysteem aangeschaft dat ik op mijn rijwiel kan monteren.
Ik las aandachtig de gebruiksaanwijzing, klikte het toestel vast op het stuur van mijn fiets en begaf me op weg, erop vertrouwend dat de satellieten hoog boven me een oogje in het zeil zouden houden en me waar nodig in goede banen leiden.
Alles verliep opperbest en ik vermocht me moeiteloos te oriënteren, tot het ingenieuze instrument opeens een piepgeluidje slaakte en schielijk uitdoofde, om even later opnieuw te ontwaken en me een kaart van de Vogezen voor te schotelen. Ik had weliswaar al flink wat kilometers gemaakt, maar ik kon me toch heus niet voorstellen dat ik in Frankrijk terechtgekomen was, dus begon ik verwoed op allerhande knopjes te drukken, waardoor het ding eerst op tilt sprong en er vervolgens doodleuk de brui aan gaf.
Ik was compleet het noorden kwijt en diende bij de eerste de beste woning aan te bellen, om daar de weg te vragen.
Ik ben een hopeloos geval.
