Ik ben de fortuinlijke eigenaar van een ontwikkeld orgaan … eh … ik bedoel vanzelfsprekend mijn reukorgaan. Met het bijvoeglijk naamwoord ontwikkeld doel ik overigens geenszins op het formaat van mijn neus, want dat valt behoorlijk mee. Ik behoor in alle geval niet tot de mensen die met een brandende sigaret in hun mond onder de douche kunnen. Nee, met ontwikkeld zinspeel ik op het reukvermogen van mijn snotkoker. Je hoort me niet beweren dat ik kan ruiken als een speurhond, maar het scheelt toch niet veel.
Zo’n twee jaar geleden heb ik hier al eens een schrijfsel ─ Orgastje ─ aan mijn geurverslaving gewijd en jullie toevertrouwd dat ik bijvoorbeeld verslingerd ben aan de odeur die uit nieuwe boeken opstijgt: een bijna roesverwekkend bouquet van papier en drukinkt. Ook de geur die met het slijpen van een potlood of met het gebruiken van een viltstift gepaard gaat, vermag mij in verrukking te brengen. Een regenbui na een broeierige zomerdag, het watertandende luchtje dat zich in de buurt van de werkplaats van een warme bakker ophoudt, of het aroma van koffie in de morgen … Niet vervelend!
Over koffie gesproken … Vlakbij De Markt in Brugge, in de Steenstraat 6 en dus pal in het hart van de stad, kun je de koffiebranderij Javana vinden. Mensen kinderen! Ruikt dat even ongegeneerd lekker! Allen daarheen! Enkel al er voorbijlopen is een weergaloze gewaarwording en een regelrechte lust voor snufferds. Ik zou er blijven passeren, ware het niet dat ik dan de indruk wek dat ik een overval beraam, of toch op zijn minst iets onbetamelijks van plan ben.
“Als het lekker ruikt, smaakt het over het algemeen ook lekker”, zei mijn moeder altijd en ik geloofde haar onvoorwaardelijk … al zie ik me toch niet direct boeken, potloden of viltstiften verorberen.
