Als er iets is waar ik me geweldig aan stoor, dan zijn dat mensen die het niet zo nauw nemen met het nakomen van afspraken en de daarmee gepaard gaande stiptheid.
Ik weet met volstrekte zekerheid dat ik nog nooit te laat op een afspraak ben verschenen. Ik weet met even grote stelligheid dat ik, indien dat ooit wel het geval zou zijn, door overmacht bijvoorbeeld, desnoods bergen zal verzetten om de andere partij binnen de kortste keren op de hoogte te brengen van de vertraging.
Ik heb inmiddels negenenvijftig afspraken met mijn fysiotherapeut achter de rug. Hij is nooit op de afgesproken tijd te mijnent verschenen. Geen enkele keer! Meestal was hij ongeveer een kwartier te laat, vaak ook een halfuur, soms meer dan een uur. Vandaag moet ik mijn laatste beurt krijgen … nu ja, ik bedoel behandeling, maar dat hadden jullie vast goed begrepen. Hij zou vanmorgen om halfnegen hier zijn.
Het is ondertussen halfelf geweest en ik heb nog niemand gezien of gehoord. Als men mij en de ziekteverzekering meer dan € 22 aanrekent voor een sessie van nog geen halfuur, vind ik dat ik toch minstens wat respect en een telefoontje waard ben als men het afgesproken tijdstip niet kan nakomen. Ik ben ook iemands kindje.
Ik zal hem straks eens flink de mantel uitvegen … als hij tenminste verschijnt.
