Als kleine jongen heb ik ooit eens geslaapwandeld.
Op een late avond verliet ik zowel mijn bed als de ouderlijke woning en begaf me naar de overkant van de straat, waar mijn grootmoeder woonde. Daar belde ik aan en werd opengedaan. Omdat het op dat moment oude wijven regende, besloot oma om me niet direct naar huis te begeleiden, maar beterschap van het weer af te wachten. Ze bracht me in haar bed onder en … daar viel ze naast me in slaap.
Mijn moeder ontdekte spoedig dat ik verdwenen was. Nadat ze samen met vader het hele huis had afgezocht, alarmeerden ze de buren. Oma liet men echter in het ongewisse, omdat men haar vanwege een zwakke hartconditie niet wilde verontrusten. Er ontstond een spontane speurtocht en toen die niets opleverde, waarschuwde men de politie. Auto’s reden af en aan, portieren klapten dicht, stemmen riepen over en weer … Mijn bedgenote schrok wakker van al die herrie en loste even later helemaal in haar eentje mijn mysterieuze verdwijning op.
Vanmorgen hoorde ik een vreemd verhaal in het dorp. Een bekende figuur zou enkele nachten geleden door een dakvenster van zijn huis naar buiten gekropen zijn, om vervolgens doodgemoedereerd een wandelingetje in de goot te maken, acht meter boven de begane grond, waar een viertal mensen hem verbijsterd gadesloegen. Omdat men altijd hoort beweren dat men een slaapwandelaar niet onverhoeds mag wekken, om erger te voorkomen, had men hem rustig zijn gang laten gaan, tot hij via dezelfde weg weer naar binnen klauterde.
De dag erna had men hem kond gedaan van zijn nachtelijke capriool en de man stond te kijken alsof de Moedermaagd hem was verschenen. Bovendien bleek dat hij zijn lichaam in wakkere toestand met geen mogelijkheid door dat dakvenster heen kon wurmen of wringen.
Is er iemand van jullie die dat gelooft? Ik heb het natuurlijk enkel van horen zeggen, maar zij die het zegden, hebben het met eigen ogen gezien en staan niet als fantasten of drankorgels bekend.
