Er is vannacht een flink pak sneeuw gevallen. Nu ja … een flink pak zou eigenlijk een dichterlijke overdrijving kunnen zijn, die jullie dus met een korreltje zout moeten opvatten, ware het niet dat ik geen dichterlijke aspiraties koester en dat zoutkorrels de neiging hebben om die toch al schaarse sneeuw te doen smelten. Ik heb het niet nagemeten, want daar houd ik me niet mee bezig, maar ik schat dat het ongeveer anderhalve cm moet zijn en ─ onderschat me niet ─ schatten is iets waar ik goed in ben. Dag schat!
Aangezien ik op een molshoop woon, zou ik iedereen met wat zwierige en slalommende afdalingen per ski kunnen verbazen. Er zijn echter een paar dingen die me dat beletten. Zo heb ik bijvoorbeeld geen ski’s. Ik kan natuurlijk een stel van die latten kopen of huren, maar dat zou in mijn geval toch geen zoden aan de dijk zetten, want ik kan niet skiën. En last but not least: er is hier geen skilift voorhanden en ik zie me hoegenaamd niet telkens per benenwagen tegen die heuvel opklauteren.
In plaats daarvan zit ik thuis, lekker in de warmte, en ik heb het hier best naar mijn zin. Hoor ik daar de wolven huilen?
