Ik kreeg bezoek van mensen die ik best wel graag mag en daarom had ik zowel voor lafenis en versnaperingen als voor gezelligheid gezorgd: romantische tiffanylampen, flakkerende kaarsen, een doorleefd wijntje, noten en kastanjes, bonkjes kaas, paté, peren … Ik speelde zelfs even met de gedachte om het haardvuur aan te leggen. Mijn woonkamer is wel degelijk voorzien van een ouderwetse stookruimte, waarin men een os kan onderbrengen om die te braden als men dat al zou willen, wat bij mij nooit het geval is. Het bijslepen van stronken en blokken is echter een karwei dat me lang niet altijd kan bezielen, om van het schoonmaken achteraf nog te zwijgen, dus besloot ik om die klus uit het verhaal van de avond te schrappen.
We hadden ons nog maar net in vleesetende fauteuils geschurkt, of de vrouwelijke helft van het gezelschap gaf te kennen hoe jammer ze het vond dat we ons niet bij het haardvuur konden verschansen.
─”Het leek me niet koud genoeg”, deed ik de waarheid een beetje geweld aan.
Ze was het natuurlijk niet met me eens en ze kreeg vanzelfsprekend ruggensteun van haar geliefde, dus schikte ik me naar hun wens.
Nu heb ik echter een vraag: waarom volstaan twee dozen lucifers en een complete krant niet om een haardvuur aan te steken, als je bosbranden kunt starten door één lucifer of één peuk weg te gooien?
Wie het weet, mag het me vertellen.
