Lullepotten

Tijdens het kanaalzwemmen struikelde ik over een programma op de Nederlandse televisie, waarvan het onderwerp mij enigszins boeide. Ik bleef dus even kijken en dat had ik eigenlijk beter niet kunnen doen, want het duurde niet lang of ik zat me omstandig op te winden over hetgeen ik te horen kreeg. De klapeksters van dienst waren kennelijk de mening toegedaan dat het Nederlands woorden tekortschoot, want binnen de vijf minuten sloegen ze me om de oren met de volgende zinnen:

  • Hij keek me aan alsof hij me wilde killen.
  • Toen ik dat hoorde, was ik daar compleet flabbergasted van.
  • Ik werd zo nerveus: ik stond gewoon te shaken.
  • Verdomd als het niet waar is, maar ik kende die bitch.
  • Vandaag voel ik me een stuk happier.

Ik krijg daar stenen kloten en pukkels van! Ik neem aan dat men zich soms van een andere taal moet bedienen, omdat er geen geschikt Nederlands equivalent bestaat, maar in de door mij aangehaalde voorbeelden is dat allerminst het geval. Ik blijf me dan ook met hand en tand tegen dergelijk koeterwaals verzetten.

The Author