Er verscheen een politicus in de dorpskroeg. Er zijn volgende maand verkiezingen en hij kwam ongetwijfeld stemmen ronselen, want hij gaf een rondje. Even later sprak hij me aan:
─”Zul je op 14 oktober even aan me denken?” wilde hij weten.
─”Ja hoor!” zei ik ferm.
Nu is dat bij mij allerminst een loze belofte. Ik ben een man van mijn woord. Als ik over enkele weken in het stemhok sta, zal ik zeer zeker een vluchtige gedachte aan dat heerschap wijden. Daarna zal ik het bolletje kleuren naast de naam van de persoon die mijn voorkeur wegdraagt.
