Na rijp beraad heb ik het winkelbedrijf Colruyt uitgekozen om me van proviand te voorzien. Ze schrijven immers de slogan ‘laagste prijzen’ in hun vaandel en daar heb ik, stuitende vrek, wel oren naar. Ook mijn portemonnee is opgetogen met de keuze die ik gemaakt heb. Ik besteed maandelijks een niet kinderachtige portie van mijn zuurverdiende euro’s aan mondvoorraad, maar dat doe ik nu met een glimlach ─ of toch iets dat daarop lijkt ─ ervan overtuigd dat ik elders nog dieper in de beurs zou moeten tasten.
Dan heb ik nog met geen woord gerept van de andere voordeeltjes die je bij Colruyt kunt behalen. Gisteren ben ik er samen met een vriendin gaan winkelen. O, wat viel er ons daar een verwennerij te beurt! We waren nauwelijks binnen, of we konden al van gratis koffie genieten. Iets verderop trakteerde de slagerij ons op pittige saucijsjes. Was dat even lekker! We wandelden voort en kregen speculaas aangeboden, proefden een glaasje wijn, knabbelden wat kaasblokjes weg, staken salamiworst achter de knopen, verorberden olijven, degusteerden meloen, en druiven, en clementines, en brioches, en borrelnootjes … waarna we als klap op de vuurpijl en pièce de résistance een bordje met gestoomde groenten en een mootje zalm soldaat maakten. Een mens zou er zich zowaar naar een hartinfarct toevreten.
Na al dat happen en slempen sleepten we ons vadsig naar de kassa, waar ik dan ook nog ‘de laagste prijzen’ betaalde. Tel uit je winst! Ik haalde me er echt aan op.
Als je de Colruytwinkel verlaat, kom je er niet enkel goedkoop af, maar ben je bovendien gratis gelaafd en gespijsd. De kat zal alleszins niet met je lege maag weglopen. Ik heb de hele avond uit zitten buiken op de sofa.
