Ik dien me vanmiddag met een van mijn katten bij de dierenarts aan te melden. Alleen al door eraan te denken, heb ik een knoop in mijn maag, want ik herinner me maar al te goed wat er enkele jaren geleden gebeurde, toen ik op een onzalige dag voor de allereerste keer met een zieke poes op stap ging en … zelf in het ziekenhuis terechtkwam.
Ik had me zo’n transportbox aangeschaft: een doos van kunststof met een luikje van draadwerk. Het geval prijkte in het midden van de keuken en toevallig was er ook een stokoude en vermolmde man aanwezig, die aanbood om assistentie te verlenen. Hij had zo’n enorme tremor dat hij binnen de paar seconden de ingewikkeldste cocktail kon mixen.
Ik vatte de kat in kwestie bij de lurven en bracht haar naar dat kooitje. Mijn helper klapte het deurtje omhoog, maar in al zijn beverige onhandigheid haakte hij het ding uit de scharnieren en het kwam kletterend op de vloer terecht. De kat die ik torste schrok zich de pleuris en probeerde paniekerig te ontsnappen, maar dat wilde ik niet laten gebeuren. De terrasdeur stond immers open en als ze ontkwam, zou het vermoedelijk heel lang duren voor ik haar opnieuw kon vangen. Ze krabde mijn beide voorarmen tot rafels en boorde tegelijk haar venijnige tanden diep in al de vingers die ze kon bereiken, maar toch liet ik haar niet los.
Daarna zat ze verontwaardigd miauwend in dat hokje en bloedde ik als een rund. Ze had me in die mate toegetakeld dat een dokter me drie uur later als spoedeisend geval naar het ziekenhuis stuurde. Ik doorstond helse pijnen en mijn handen waren inmiddels gezwollen tot bloedrode vleesklompen, waarin men nog nauwelijks vingers kon onderscheiden. Ik ben daar een paar dagen blijven logeren en het duurde dan nog ruim een week voor ik opnieuw wat met mijn klauwen kon uitvoeren.
Als jullie niet wisten dat de beet van een kat bijzonder giftig is, dan weten jullie het nu. Nee, ik heb het mijn huisgenootje nooit ofte nimmer kwalijk genomen en er struikelde zelfs geen onvertogen woord over mijn lippen. Ik ben namelijk een dierenvriend, maar dat wisten jullie al.
