Het spreken van vreemde tongen

Ik wil ze niet allemaal over één kam scheren, maar als er er een volk is dat ik over het algemeen niet zo goed trek, dat zijn dat de inwoners van Germanistan, omdat ze zich overal waar ze komen een buitenproportionele bek aanmeten en als een bezettingsmacht gedragen.

Ik was vanmorgen in Oostende en stapte daar een viswinkel binnen, waar het vanwege de nakende feestdagen behoorlijk druk was. De kreeften en garnalen zwommen er bij wijze van spreken de deur uit. Voor me stond een Duitser zijn ongeduld te verbijten, tot hij zich opeens niet meer in bedwang hield. Met een driftig handgebaar probeerde hij de aandacht van een bediende te trekken en toen dat niet meteen lukte, riep hij met luider stemme:
─”Achtung!”

Het meisje keek hem aan, knikte vriendelijk en ging gezwind door met haar bezigheden. Even later overhandigde ze de man een pakketje.
─”Vijfentachtig euro en twintig cent”, zei ze.
─”Was … was ist das?” hakkelde hij verbouwereerd.
─”U hebt toch acht tongen gevraagd”, zei ze.

Duitsers willen het altijd beter weten dan een ander, maar dat exemplaar wist kennelijk niet dat acht toeng het West-Vlaamse equivalent is van acht tongen.

Updated: 30 december 2013 — 15:44

The Author