Vanmorgen las ik dat een exemplaar van de allereerste strip met superheld Superman op een veiling het recordbedrag van 1,6 miljoen euro opgebracht heeft. Ik knipperde even met de ogen, waarin gelijk eurosymbolen begonnen te flikkeren, want ik heb op zolder nog een groot aantal oude Suskes en Wiskes, Nero’s en Jommekes liggen. Als ik daarvoor klauwen geld vermocht te beuren, zou ik voor de rest van mijn dagen uit een korf zonder zorg kunnen leven en me zelfs opwellingen in winkelstraten veroorloven.
Ik spoedde me naar boven, maar net voor ik mijn schatkamer bereikte, raakte ik murw gefocust op die hysterische eurotekens in mijn blikveld. Ik miste een traptrede en lazerde met mijn hele hebben en houden neerwaarts.
Hoewel ik me flink bezeerde, prijs ik me gelukkig dat ik niks gebroken heb. Ik blijf nog even mijn wonden likken, die zich in dit geval tot gekwetste trots beperken, want van een trap tuimelen staat niet echt stoer, maar dan zal ik ongetwijfeld een tweede poging ondernemen om mijn schatten op zolder op te sporen.
Mocht ik ooit op een knullige manier sterven, dan hoop ik dat mijn vrienden een mooi verhaal zullen verzinnen. Over spionnen of zo.
