Ik heb een hekel aan seks

Nu moeten jullie me vooral niet verkeerd begrijpen. Als ik het in de titel van dit stukje over seks heb, bedoel ik vanzelfsprekend niet de frivoliteit der frivoliteiten ─ noem het voor mijn part hutseflutsen of viezelevozen ─ want daar beleef ik nog steeds onnoemelijk veel plezier aan. De hemel kere het dat ik in het benzinestation van de liefde steevast de zelfbedieningspomp toegewezen krijg.

Nee, ik heb het over de manier waarop we het woord seks in het Nederlands moeten schrijven, tenminste als we correctheid betrachten … en wie doet dat niet? Ongeveer vijftien jaar geleden hebben een aantal dames en heren, die zich tot het denkende deel der Nederlandssprekende naties rekenden, zich in een spellingcommissie verenigd. Ze maakten zich een deskundige toon eigen en verordenden onder veel meer dat we sex voortaan met ks dienden uit te rusten: seks. Daar waren en zijn we dan mooi klaar mee. Zodoende dreven ze de beoefenaars van het scrabblespel tot wanhoop en die lui zijn nog steeds niet helemaal van de schok bekomen, want de letter x, met een waarde van acht punten, kunnen ze zonder sex aan de straatstenen niet kwijt.

Ook ik ben allerminst opgezet met deze gang van zaken. Van sex zou men geredelijk verwachten dat het lekker is, maar seks ziet er geen lekker woord uit met die opdringerige k. Het schrijft zelfs niet lekker.

Ik wil sex!

The Author