Er reed een minibus voor me uit. Terwijl ik het vehikel naderde, zag ik hoe de oranjegele vlek waarmee het getooid was zich als een ondergaande zon openbaarde. Even later kon ik ook de tekst ontcijferen: Dagverzorgingscentrum Avondrust. Voertuigen fungeren vaak als uithangborden en omvatten soms woorden die heel verwonderd zijn elkaar tegen te komen, maar dagverzorgingscentrum avondrust leek me een volkomen logische benaming te zijn. Als men zich gedurende de dag met de verzorging van wat dan ook bezighoudt, is het zo vanzelfsprekend als een spreekwoord dat de avondstond rust zal bieden. Wie dit bedacht heeft, krijgt van mij dan ook een tien met een griffel, mag een bank vooruit en krijgt een kus van een juffrouw naar keuze. Laat-ie fijn zijn!
The Author
