Recupel ─ een organisatie die zich bezighoudt met het inzamelen, verwerken en recycleren van elektrische en elektronische apparaten ─ laat al een paar weken een filmpje op de televisiekijkers los, waarmee ze ons een opkontje willen geven om toch maar onze buiten gebruik gestelde toestellen naar het milieupark te brengen. Aangezien leringen enkel wekken, maar voorbeelden strekken, zien we derhalve een aantal personen het goede voorbeeld geven en hun afdankertjes wegbrengen, terwijl de snoeren ervan zich wiegend verheffen als cobra’s van slangenbezweerders en de stekkers zich tot olijke gezichtjes plooien, die in koor het lied Don’t stop van Fleetwood Mac kwelen
Het spreekt vanzelf dat ik het initiatief van harte toejuich, maar toch ben ik niet echt enthousiast over de spot. Door die snoetjes en dat gezang krijgen de stekkers namelijk een menselijk trekje en word ik geconfronteerd met het onverkwikkelijke perspectief, dat ik op een dag niet meer zal meetellen, omdat mijn houdbaarheidsdatum verstreken is en ik niet meer bruikbaar ben, en dat men me dan onherroepelijk zal afdanken.
Telkens als ik naar dat filmpje kijk, wordt het me droef te moede en overvalt me het weeë gevoel, dat ik ook krijg als ik op mijn weg een vrachtwagen ontmoet, die varkens naar de slachtbank brengt.
