Omdat ik gisteren plots zin kreeg in een stukje Emmentaler — ik heb zo van die bevliegingen — bevond ik me even later in een winkel waar men kaas en aanverwante producten verkoopt. Naast de klant die in behandeling was, stond er ook nog een pittige dame van hoge leeftijd voor me, die in het dorp bekend staat als Tuutje Van de Zoate, omdat ze altijd op het uiterste puntje van haar fietszadel zit. Toen zwaaide de deur open en op de drempel verscheen een zeer notabel wezen: een onder laweit bedolven troela, die steevast te hoog vliegt op geleende vleugels, omdat haar echtgenoot zich iedere morgen naar een ministerie begeeft, blij van haar verlost te zijn en om daar te slapen. Het belangrijke vrouwmens stevende gelijk naar de koelwand en eigende zich twee bekertjes yoghurt toe. Ik zag het aankomen, maar hield me vooralsnog koest. Toen mijn bejaarde voorgangster aan de beurt was, sneed die precieuze kakmadam haar zonder boe noch bah te zeggen de pas af. Ze drong voor! Ik dacht: ach, ’t zijn maar twee bekertjes yoghurt … Ze begon evenwel nog andere dingen te bestellen.
─”Heb ik u toestemming gegeven om voor te kruipen?” vroeg het oudje.
De kropdoffer bekeek haar op hautaine wijze en antwoordde:
─”Ik heb weinig tijd.”
─”Ik heb vermoedelijk nog minder tijd,” mopperde de kordate veterane, “maar daarom gedraag ik me niet onbeschoft. Leeft u nog in grotten misschien?”
De haaibaai kon haar wel de kop afhakken.
─”Waar bemoeit die zich mee?” vroeg ze aan de winkelierster, die dat tot mijn verbijstering onweersproken liet en enkel de schouders ophaalde.
─”Van een schopsteentje maak je geen diamant”, schuddekopte Tuutje Van De Zoate en ze maakte aanstalten om de winkel te verlaten.
─”Ach, mens, kruip in je graf”, zei de trut.
Door deze toch wel buitengewoon grove belediging werd ik opeens buiten iedere verhouding woedend. De lucht was dan ook plankhard van afweer toen ik de mond opende en sprak:
─”Hier zien jullie me niet meer.”
Met deze woorden draaide ik me om en ik volgde Tuutje Van De Zoate naar buiten.
Even later heb ik in de supermarkt een homp Gruyère gekocht.
Solidariteit! We zullen ze dat Frans praten wel afleren.
