Lefkikker

Gisteren keek ik met niet aflatende belangstelling naar de film G.I. Jane van Ridley Scott, waarin Demi Moore zich als een pittige tante gedraagt en zich met krabben en bijten tot lid van de SEALs ploetert: de beruchte legereenheid die onlangs Osama bin Laden met een onaangekondigd bezoek vereerde en hem bij die gelegenheid een kopje kleiner maakte. Zowel in het het begin van de film als helemaal op het eind van de prent vergast men de toeschouwer op een vrij bekende versregel van David Herbert Lawrence:

I never saw a wild thing sorry for itself. A small bird will drop frozen dead from a bough without ever having felt sorry for itself.

Het doorzijgapparaat van mijn hersens was nog met die fraaie zinnen bezig, toen plots een omroeper het woord nam. Hij sloeg een onrustbarende toon aan en zei met een declamatorische galm in zijn stem:
“Blijf zitten als je durft, want dadelijk komt er iets vervaarlijks uit het water gekropen.”

Natuurlijk durfde ik blijven zitten! Ik ben van niets of niemand bang. Ik schurkte me manhaftig op de bank, bereidde me mentaal op bloederige taferelen voor en begon met een gezicht van wie-doet-me-wat naar de film Lake Placid te kijken. Helaas dommelde ik in, nog voor dat vervaarlijke iets uit het water gekropen was. Omdat ik me vanmorgen afvroeg wat het zou kunnen geweest zijn, heb ik internet geraadpleegd en zodoende vernam ik dat het een reusachtige krokodil betrof. Wel, ook van een krokodil ben ik niet bang. Zelfs niet van een reusachtige. Ik heb door vele watertjes gezwommen.

The Author