Vroegrijp?

Ik was bij vrienden neergestreken. Een van de talrijke gespreksonderwerpen betrof het grandslamtennistornooi van Roland-Garros, waar dit jaar alleszins geen Belgen op het schavot zullen verschijnen, om de doodeenvoudige reden dat ze allemaal al in de eerste week het onderspit gedolven hebben. Vooral de prestatie van Kim Clijsters vonden we, liefhebbers, ondermaats en dus beneden alle kritiek. Al in de tweede ronde zagen we haar spel inzakken als een soufflé en dientengevolge verloor ze van de Nederlandse Rus … eh … een meisje uit Nederland dat naar de naam Rus luistert.
─”Eerst ons lekker maken en dan ’t mooiste laten zitten”, mopperde ik verongelijkt. “Ik denk dat ze last had van een pijnlijke maandstond.”
─”Waarom denk je dat?” mengde de tienjarige zoon des huizes zich in het gesprek. “Was het gravel roder dan gewoonlijk misschien?”

Dat konden wij, volwassenen, niet meteen wisselen. We zetten ogen als vleugeldeuren op en keken de jongen aan alsof hij zich als een buitenaards wezen manifesteerde. Op die leeftijd wist ik niet eens dat er zoiets als menstruatie bestond, laat staan dat ik op de hoogte was van het effect dat dit verschijnsel mogelijkerwijze op gravel kon hebben.

Tja … andere tijden, andere zeden.

The Author