Als ik eenmaal op stoot ben, laat ik geen klavier onbespeeld.
Zo heb ik tijdens de voorbije nacht helemaal in mijn eentje een langverbeide regering in het zadel geholpen en in één moeite het opperhoofd van Belgenland, den Berten, van zijn troon gestoten. Besparingen dringen zich op en zo’n koningshuis is een bodemloze put, of een panier percé om het in hun favoriete taal te zeggen. Als ik niet met een eigen helikopter door protserige wolkenluchten kan dokkeren, of spelevaren op ziltgeurende zeeën met een mij toebehorend luxejacht, dan zij ook niet! Ik ben ook iemands kindje.
Vraag me echter niet hoe ik mijn dierbare vaderland uit het slop gehaald heb, want dat weet ik niet meer. Ik ontwaakte weliswaar toen de koning met groot gevoel voor pathos van zijn staatsiezetel donderde, terwijl Paola met veel misbaar krijste hoe vreselijk onrechtvaardig het allemaal was, want dat ze altijd al jachten bezeten hadden, maar hoewel er altijd een blocnote met potlood binnen handbereik op het nachtkastje ligt, heb ik nagelaten om de juiste toedracht van mijn interventies te noteren. Ik viel weer in slaap en droomde nieuwsgierig verder, maar toen kwam ik onverhoeds in een oase terecht, waar een van een navelparel voorziene buikdanseres interessante kronkelingen ten beste gaf en …
Oei, de telefoon gaat. Ik moet hier helaas afsluiten.
