Ik ben een echte dierenvriend en kan letterlijk geen vlieg kwaad doen. Ik moet bekennen dat die genegenheid soms extreme vormen aanneemt en een enkele keer zelfs in volstrekt ridicule acties uitmondt. Ik placht deze daden nooit aan de openbaarheid prijs te geven, om me spot en wenkbrauwgefrons te besparen, maar ik heb besloten om alle schuchterheid overboord te gooien en jullie deelgenoot te maken van mijn diepste roerselen. Wat hierna volgt, is geen fantasietje, maar de waarheid en niets dan de waarheid.
Onlangs dook er in mijn woonvertrekken plots een vlieg op. Jawel, een ordinaire huisvlieg. Aanvankelijk voelde ik me enkel vereerd dat het taaie insect mijn leefruimte uitgekozen had om te overwinteren, maar allengs raakte ik danig door het beestje gecharmeerd en maakte vertedering zich van me meester. Hoewel ik niet in staat was het geslacht van mijn gevleugelde huisgenootje te achterhalen, bedacht ik haar, of hem, met een welluidende naam: Filomeentje.
Ons Filomeentje danste welgemoed door de kamers en streek af en toe neer bij de pantagrueleske maaltijd — een schoteltje met honing en aardbeienjam — die ik speciaal voor haar op de keukentafel neergepoot had. Nee, het ontbrak haar aan niets. Ik speelde zelfs met de gedachte om een leibandje voor haar te kopen, om haar mee uit wandelen te nemen, maar het heeft helaas niet mogen zijn. Vanmorgen lag Filomeentje dood op de vensterbank. Waarschijnlijk heeft ze zich naar een hartinfarct toegevreten.
